Przegląd nowości

Koncert, którego nie było. Poprawka do biografii Chopina

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 10, wrzesień 2020 11:33

Dokument 11

„Allgemeine Theaterzeitung” nr 73 z 18 czerwca 1831, s. 299: „W akademii, która miała miejsce w dniu 11 czerwca, rozpoczętej wykonaniem uwertury Euryanthe Webera, usłyszeliśmy pierwszą część nowego Koncertu na fortepian, skomponowanego i wykonanego przez Pana Fryderyka Chopina. Ten młody muzyk z Warszawy, dla zaspokojenia swojego umiłowania muzyki od dłuższego już czasu przebywający w Wiedniu, należy do tego gatunku artystów, którzy nie pragną bynajmniej zdobyć sobie ulotny poklask poprzez uprawianie zabawnych i modnych błahostek muzycznych. Dąży on do tego, aby w dziełach swoich móc bez skrywania wypowiedzieć własne intencje artystyczne. Powaga stylu uwarunkowana jest już przez samą tonację e-moll, którą kompozytor posługuje się z wielką pomysłowością i znajomością sztuki harmonii. W jego motywach odnajdujemy oryginalność i głębię, okresy muzyczne dzięki pięknu linii basu są interesujące, a pasaże ukazują nowe figury w partii fortepianowej. Mówiąc o owych zaletach, z których ta ostatnia należy do rzadkości, wspomnieć jednak trzeba, że niektóre pasaże, rozciągnięte trochę za bardzo pod względem rozmiarów, są za mało wzmacniane poprzez silniejsze akcenty w orkiestrze. Gra jego ujawnia najwyższą biegłość, przy bardzo dyskretnym uderzeniu. Figury wykańczane są czysto, lecz takt zmienia młody wirtuoz zbyt dowolnie, nie troszcząc się o skierowanie uwagi publiczności na odbiór wspanialej, pełnej napięcia kadencji. Są to jednak sprawy uboczne, które przy tak wielkich zaletach same przez się ulegną poprawie dzięki ćwiczeniom i doświadczeniu. Artysta, po zakończeniu I części Koncertu, wykonywanego w dwóch odcinkach, otrzymał aplauz i był wywoływany. Ten sam zaszczyt przytrafił mu się potem, gdy wykonał Adagio i Rondo, w których miejsca melodyjne interesująco wymieniają się ze wspaniałymi figuracjami. Przed wykonawcą zaś stawiają możliwość zademonstrowania gry pełnej wyrazu, jak również biegłości w pasażach. Grał on na dobrze brzmiącym fortepianie dworskiego twórcy instrumentów Konrada Grafa. Żywimy nadzieję, że ten młody wirtuoz zajmie już wkrótce znaczne miejsce pośród najlepszych pianistów. F.A. Kanne.” 

• « poprz.
• nast. »