Przegląd nowości

24. Festiwal George Enescu w Bukareszcie (1)

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 11, październik 2019 21:53

Oprócz wspomnianego Petrenki na podium dyrygenckim pojawiali się tacy mistrzowie batuty jak Lawrence Foster, Vladimir Jurowski, Mariss Janson, Gianandrea Noseda, Vasily Petrenko, Fabio Luisi, nie pomijając dyrygentów rumuńskich w osobach Cristiana Mandeala, Horii Andreescu, Gabriela Bebeşelei, Cristiana Badei, Tiberiu Soare czy Iona Marina. W sumie do Bukaresztu przyjechało około czterdziestu wybitnych dyrygentów z całego świata. Również nazwiska solistów przyprawiają o zawrót głowy. Wystarczy chociażby wspomnieć o takich artystach jak Mitsuko Uchida, Yuja Wang, Patricia Kopatchinskaja, Jewgeni Kissin, Julia Fischer, Denis Matsujew, Leif Ove Andsnes, Maxim Vengerov, Jelizawieta Leonska, a spośród śpiewaków: Diana Damrau, Joyce DiDonato, Sir Bryn Terfel, Marilis Peterson, Rolando Villazon.

Obok rozbudowanych programów symfonicznych na słuchaczy w Bukareszcie czekały koncerty kameralne (na przykład Arditti Quartet czy Midori z Jean-Yves Thibaudetem), recitale (Charles Richard Hamelin, Marc-André Hamelin, Gerhard Oppitz, François-Frédéric Guy i inni). W tegorocznej edycji Festiwalu nie zabrakło też muzyki barokowej, która rozbrzmiewa na nim od roku 1988 z inicjatywy kierującego przez wiele lat tą manifestacją, a przywołanego już wyżej dyrygenta Lawrence’a Fostera. Pomimo tego, że owe wypełnione muzyką dawną koncerty odbywają się w godzinach nocnych, to przecież nie brakuje słuchaczy, którzy poświęcają parę godzin snu, aby w nich móc uczestniczyć. Innowacją tegorocznego wydania było ponadto wprowadzenie do oferty programowej (we współpracy z Mozart Woche z Salzburga) „Tygodnia Mozarta”, w którym udział wzięły takie formacje jak Camerata Salzburg czy Mahler Chamber Orchestra pod dyrekcją Mitsuko Uchidy oraz tenor Rolando Villazon. Festiwalowe wydarzenia rozgrywały się przede wszystkim w zabytkowej - zainaugurowanej w 1888 roku - wzbudzającej zainteresowanie okrągło-kopulastą formą i świetną akustyką Sali Ateneum (sześćset pięćdziesiąt miejsc) i ogromnej Sali Pałacu Kongresów (trzy tysiące miejsc), a także w audytorium Radia Rumuńskiego i kameralnej sali koncertowej w Muzeum Sztuki. Na zakończenie tej obszernej prezentacji trzeba jednak jeszcze wspomnieć o innym ważnym, chociaż pozamuzycznym celu, jaki przyświeca organizatorom Festiwalu. Otóż pojawiający się od wielu lat w mediach i skutecznie utrwalany w świadomości światowej opinii obraz Rumunii eksponuje przede wszystkim widok dzieci żebrzących na ulicy oraz artykuły i reportaże na temat niszczącej ten kraj od środka korupcji. W tym kontekście zakrojone na imponującą skalę i przyciągające do Bukaresztu i innych miast międzynarodową publiczność przedsięwzięcie okazuje się doskonałym i skutecznym środkiem na polepszenie wizerunku Rumunii poprzez ukazanie w pełnym świetle całego bogactwa i różnorodności jej kultury oraz dynamizmu życia artystycznego.

• « poprz.
• nast. »