Przegląd nowości

„Czarodziejski flet lub Pieśń Matki” w Opéra de Lille

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 03, maj 2019 21:42

I choć nie sposób odmówić reżyserowi niebywałego talentu w zakresie zgłębiania symbolicznego kontekstu omawianej pozycji, to zarazem stosowane przezeń zabiegi i metody powodują, iż właściwie mamy tu bardziej do czynienia z nową wersją Czarodziejskiego fletun (noszącą zresztą podtytuł Pieśń matki), pod wieloma względami znacznie odbiegającą od Mozartowskiego pierwowzoru.

Powiedzmy od razu, że ową matką jest Królowa Nocy, której ukazywana przez reżysera z dużą dozą empatii postać traci swój złowrogi charakter, stając się uosobieniem zranionego i cierpiącego macierzyństwa. Zanim jeszcze się rozlegną pierwsze dźwięki uwertury ubrany w biały kombinezon mężczyzna usiłuje wcelować jakimś przedmiotem w zwisającą z góry szklaną rurę - rodzaj neonu - którą wreszcie po trzech próbach udaje mu się rozbić na części.

Natomiast podczas uwertury odziani w czarne stroje i wyposażeni w maski gazowe osobnicy na przemian zwijają i rozwijają kolejne fragmenty podłogowej wykładziny, tak jakby próbowali odkryć ukryte pod nią tajemnice. Cały spektakl podzielony jest na dwie części o diametralnie różnym nastroju i charakterze. Akt pierwszy rozgrywa się jakby we mgle za biało-przezroczystym tiulem, delikatnie przesłaniającym utrzymane również w białej tonacji dekoracje oraz noszące białe, przywołujące osiemnastowieczną modę stroje postaci, często przemieszczające się za pomocą pomysłowo wykorzystanych scen obrotowych. Ów utrzymany w jednolitej kolorystyce, zdecydowanie barokowy i chętnie wykorzystujący rozmaitej wielkości pióra wystrój pogrążony jest dodatkowo w oniryczno-jasnym oświetleniu.

• « poprz.
• nast. »