Przegląd nowości

Kiedy znika rozsądek rodzą się demony, czyli ciemne chmury zbierają się nad Loudun (2)

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 30, marzec 2021 10:00

Początkowo z wystawieniem Diabłów z Loudun nosił się łódzki Teatr Wielki, ale sięgnięto wtedy do praktyk rodem z czasów feudalnych, powołując się na prawo pierwszego przedstawienia, zarezerwowanego jakoby dla stołecznego Teatru Wielkiego w przypadku polskich premier. Doszło do niej ostatecznie 8 czerwca 1975 roku w polskim przekładzie libretta Ludwika Erhardta, w inscenizacji Kazimierza Dejmka i ze scenografią Andrzeja Kreutz-Majewskiego.

Do pewnego stopnia podążył on śladami Swinarskiego, tworząc bardziej fresk historyczny, na którego tle rozgrywały się wypadki, które doprowadziły księdza Grandiera na stos. Dejmek zracjonalizował ich wymowę, usuwając między innymi męskie głosy demonów, przemawiających ustami Matki Joanny, co mogłoby uwiarygodnić tezę o rzeczywistym charakterze jej opętania.

Rzecz toczyła się w jednej, symbolicznej dekoracji z motywem stylizowanych monstrancji, niczym w średniowiecznych misteriach przenosząc się w jej ramach w różne usytuowania przestrzenne. Dla zaznaczenia dystansu wobec przywoływanych wypadków chór przez cały czas trwania spektaklu trzymał w rękach nuty wykonywanej przez siebie muzyki. Ponadto inscenizator dokonał daleko idących ingerencji w partyturę, usuwając część scen lub ich fragmenty, a także przestawiając ich kolejność (podobnie postąpił w swojej niegdysiejszej łódzkiej inscenizacji Halki Moniuszki).

• « poprz.
• nast. »