GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościCzarna maska, albo dolnośląska arka Noego (4)
Strona 10 z 14
W celu wzbogacenia charakterystyki postaci oraz ich zróżnicowania kompozytor posługuje się różnymi odmianami tych samych głosów (dramatyczny sopran z możliwościami koloratury w przypadku Benigny oraz lekki sopran koloraturowy wyrażający trzpiotowatość Arabelli, bohaterski tenor Schullera, liryczny Hadanka i komiczny Jedidji, który, jedynie uwodząc Dagę oraz intonując chorały, odwołuje się do kantyleny, w innych wypadkach bardzo często używa falsetu5, basse noble opata Dedo, oraz komiczny Hrabiego Ebbo).
Na początku, w scenach konwersacyjnych tworzą się wokalne ansamble z zarysowanymi na ich tle wokalizami Arabelli, bądź z głosami, układającymi się w ujętą w formie kontrapunktu imitację śmiechu. W dalszym ciągu nakładające się głosy tworzą klastery, kształtowane ad libitum, a pod koniec przechodzą w obsesyjne ostinato.
Trzecia opera Krzysztofa Pendereckiego powstała na zamówienie Festiwalu w Salzburgu. Współautorem libretta był Harry Kupfer, wybitny niemiecki reżyser operowy, zarazem autor prapremierowej inscenizacji, do której doszło tamże 15 sierpnia 1986. Kluczowym jej rozwiązaniem była lustrzana tafla na początku przedstawienia i na jego koniec umieszczona naprzeciw publiczności, a w trakcie odsuwająca się na bok. Wskutek odbijających się w niej dekoracji świat sceniczny ulegał rozlicznym deformacjom, dzięki czemu zanikała granica pomiędzy jego wymiarem rzeczywistym a fantastycznym, a w punkcie kulminacyjnym dokonywał się jego dosłowny rozpad. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |