Przegląd nowości

Czarna maska, albo dolnośląska arka Noego (4)

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 01, kwiecień 2021 10:00

W operze Krzysztofa Pendereckiego arka burmistrza Schullera okazuje się iluzją, albowiem, poza Perlem⁶, nie zapewni nikomu przetrwania, skoro nastał czas zapowiadanej i właśnie spełniającej się Apokalipsy.

                                                                                  Lesław Czapliński 

²  Okrzyk ten kojarzyć się może z wołaniem „Judasz!”, dobiegającym spośród tłumu, kiedy w finale Diabłów z Loudun, przed podpaleniem stosu, ksiądz Grandier wymienia pocałunek z inkwizytorem, ojcem Barré, swoim prześladowcą.

³  Sztuka Gerharda Hauptmanna swoje polskie premiery teatralne miała już po adaptacji operowej Krzysztofa    Pendereckiego: słuchowiskową w Teatrze Polskiego Radia 28 kwietnia 2000 roku w przekładzie Ryszarda Wojnakowskiego, w reżyserii Jana Warenyci i w opracowaniu muzycznym Małgorzaty Małaszko, sceniczną w 13 marca 2010 roku w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze w tłumaczeniu Karoliny Bikont, w reżyserii Bogdana Kocy i z muzyką Zbigniewa Karneckiego.

⁴  W ten sposób Krzysztof Penderecki nawiązał do jednoaktowych oper Richarda Straussa (Salome, Elektra), a na polskim gruncie do Hagith Karola Szymanowskiego, który ze swej strony wzorował się na tej pierwszej.

⁵  Wolfram Schwinger wyróżnia w jego partii jeszcze śpiewną mowę czyli sprechgesang w ustępie kiedy odmawia po łacinie Ojcze nasz (Wolfgang Schwinger „Czarna maska w kontekście muzyki scenicznej kompozytora” w: „Muzyka Krzysztofa Pendereckiego. Poetyka i recepcja” , Kraków 1996, s. 20.

⁶  W warszawskim przedstawieniu i jemu ze względu na pochodzenie sądzone jest unicestwienie w historycznej    perspektywie, na co wskazują wyłaniające się z głębi sceny i podchodzące w jego stronę postacie w charakterystycznych tyrolskich kapeluszach i skórzanych płaszczach, z owczarkami alzackimi na smyczach.

• « poprz.
• nast. »