Przegląd nowości

„Samson i Dalila” Saint-Saënsa w Opéra national de Paris

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 17, październik 2016 10:20

W trakcie jej stopniowego unoszenia się do góry, dostrzegamy, że całe pudło sceniczne podzielone jest na dwie części. Górna ukazuje w akcie pierwszym i trzecim apartamenty Dalili, zaś dolna - właśnie wspomniane więzienie. W akcie drugim owe apartamenty opuszczone są do poziomu pierwszego i zamieniają się w kryjówkę Dalili, w której przyjmuje ona pałającego w stosunku do niej wielką namiętnością Samsona. W akcie trzecim uniesione znów do góry apartamenty Dalili przyjmują nagle wygląd sali tronowej, w której dominujący nad tłumem Arcykapłan, odziany na wzór rzymskiego cesarza, ozdabia swoje skronie złotym wieńcem laurowym, a na ramiona zarzuca purpurowy płaszcz.

Poza tym jednym wyjątkiem współczesne kostiumy o ciemno-chłodnym zabarwieniu pozostałych solistów, a także chórzystów, rażą brzydotą zupełnie niepasującą do spektaklu o historycznym charakterze. Ponadto omawiana realizacja jest kompletnie pozbawiona choćby zarysu gry aktorskiej, która ogranicza się w tym przypadku do konwencjonalnych póz i gestów.

Nie potrafię też sobie wytłumaczyć pomysłu reżysera polegającego na zastąpieniu epizodu atrakcyjnych Bachanalii z aktu trzeciego, będącego przecież idealną okazją do zaprezentowania ponętnych układów choreograficznych, nieskoordynowanym w żaden sposób podrygiwaniem zachowujących się jak pod wpływem alkoholu chórzystów i tancerzy, kojarzącym się raczej z mało eleganckim zachowaniem uczestników jakiejś nazbyt swobodnej prywatki. Wątpliwości budzi ponadto wprowadzanie przez reżysera pewnych innowacji, które niejednokrotnie zmieniają sens poszczególnych scen. Okazuje się bowiem na przykład, że Samson sam sobie odcina włosy, podarowując je ukochanej Dalili, że Arcykapłan staje się przelotnie jej kochankiem i że ogarnięta w finale wyrzutami sumienia Dalila pomaga Samsonowi zburzyć świątynię.

• « poprz.
• nast. »