Przegląd nowości

Wojna Prokofiewa z Gergievem

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 20, grudzień 2014 11:44

No, chyba, że było to dyktando finansowe. Graham Vick jest Brytyjczykiem urodzonym w 1953 roku (roku śmierci Stalina) i dał się poznać jako reżyserski eksperymentator proponujący stare dzieła operowe w nowych zaskakujących nieraz formach, zaś współpracujący z nim zwykle jako autor scenografii i kostiumów Paul Brown również nie wygląda na sympatyka rosyjskiej mocarstwowości w wydaniu militarnym. A jednak już w pierwszym, jeszcze „pokojowym” akcie opery pojawia się na scenie atrapa rosyjskiego czołgu, co ma już zapowiadać akt drugi, „wojenny”, tutaj przeniesiony w czasy II wojny światowej, a może jakiejś jeszcze innej, całkiem współczesnej jej odmiany.

Jako z lekka eksperymentatorskie można uznać zestawienie zupełnie współcześnie odzianych bohaterów romansu z upozowanymi na postacie historyczne carem, Kutuzowem, Napoleonem. Narada w sztabie rosyjskiego marszałka odbywa się w gabinecie wyposażonym w nowoczesny sprzęt elektroniczny, ale zwykli żołnierze mają już współczesne granatowe mundury moro i karabiny kałasznikowa. Ciekawie i dosyć prowokacyjnie odwzorowano armię Napoleona. Ma ona, poza cesarzem Francuzów, mundury współczesnych żołnierzy, a oficerowie noszą charakterystyczne „degaulle'ówki”, lecz ich wojenne insygnia i orły dziwnie przypominają hitlerowskie, z tą różnicą, że tam gdzie była swastyka jest duża litera „N”. Ten antyhitlerowski nastrój pogłębiają rzucane na ekran autentyczne kroniki filmowe zawierające sceny natarcia Armii Czerwonej na wroga.

• « poprz.
• nast. »