GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościDwie Anity konkurują o Aleksandra, a Ildar się im przygląda…
Strona 4 z 5
Okazuje się, że strojenie głupich min to nie tylko specjalność polskich chórzystów. A także wynikające z reżyserskiej bezradności ogólne obłapianie się oraz sceniczny chaos, gdy każdą sytuację zagrywa się na „umór” (scenki rodzajowe przed korridą). Poza tym także na świecie reżyserzy cierpią na amnezję i zapominają o własnych pomysłach i wynikających z nich rozwiązaniach, co przyczynia się do przestrzennych niekonsekwencji.
Robotnice po raz pierwszy pojawiają się na scenie, wychodząc z zapadni, a więc fabryka cygar, w której pracują, musi znajdować się w podziemiach, by nie powiedzieć lochach. Potem jednak tam nie schodzą, a po kłótni Carmen z Manuelitą nadbiegają z głębi sceny. Z kolei w finale II aktu, zanim zostanie opuszczona kurtyna, Remendado podchodzi do skrępowanego Zunigi z płonącą zapalniczką, a w czwartym ten ostatni nosi ślady poparzenia na policzku, ale powód i sens tego okrucieństwa pozostaje niewyjaśniony. Na kurtynie pojawia się krwawa szrama, która przed pierwszym i trzecim aktem rozsuwa się i do muzyki drugiej, powolnej części uwertury, eksponującej motyw losu, oraz pastoralnego intermezza, odgrywane są układy choreograficzne z parą stanowiącą taneczne alter ego bohaterów. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |