Przegląd nowości

Triumf doczesności nad wiecznością, ciała nad duszą

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 13, lipiec 2013 12:39

Tenor Adam Sobierajski i baryton Adam Kruszewski jakby wymienili się partiami i pierwszy imponująco zaśpiewał swą falsetową arię Olim lacus colueram o mękach przypiekanego na rożnie łabędzia w miarę pełnym głosem, a drugi odwoływał się częściej do tamtego środka wyrazu. Niekwestionowaną bohaterką wieczoru okazała się wszakże Katarzyna Oleś-Blacha, dla której partia ta jakby specjalnie została napisana, albowiem w pełni odnajduje się ona ze swym z natury lekkim sopranem koloraturowym w jej wysokiej tessyturze. Wyjątkowo pięknie i wyraziście zabrzmiały w jej wykonaniu filigranowe fioritury w ustępie Dulcissime.

Poza tym w sposobie kształtowania przez nią kantylenowej frazy ujawniło się pokrewieństwo z podobnym jej przebiegiem w pieśniach żałosnych z III Symfonii op. Henryka Mikołaja Góreckiego, co by mogło świadczyć, że mógł się on inspirować przy jej pisaniu wokalistyką Orffa. Z kolei Stanisław Kufluk nieoczekiwanie wniósł element belcanta, zwłaszcza w zaśpiewanej wyjątkowo subtelnie pierwszej arii Omnia sol temperat. Poza tym odnosiło się wrażenie swobody, wnikające z poczucia, że tessytura jego partii w żaden sposób nie przekracza wolumenu głosu, jakim dysponuje. Sztuczne nagłośnienie dodatkowo wydobyło i podkreśliło pewien zamierzony prymitywizm orkiestracji, której uproszczona faktura wychodzi naprzeciw prymatowi rytmu.

                                                         Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »