Przegląd nowości

Triumf doczesności nad wiecznością, ciała nad duszą

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 13, lipiec 2013 12:39

Zarzucano Orffowi zapożyczenia od Strawińskiego, szczególnie uchwytne powinowactwa daje się uchwycić między drugą arią barytonową Estuans interiusa arią Jokasty z Króla Edypa tamtego, które spokrewnia ponadto łaciński tekst (Orff był też autorem Prometeusza, pierwszej opery w starożytnej grece, do czego po latach nawiązał Xenakis w swojej Orestei). W muzyce tej można też doszukać się prekursorstwa wobec minimalizmu, a mianowicie w ostentacyjnie powtarzanych ostinatowych formułach rytmicznych. Myli się jednak Dorota Kozińska, pisząc w programie, że Orff nie miał wyobrażenia o muzyce średniowiecznej. Otóż można się dosłuchać zbieżności na przykład z Laus Cracoviæ Mikołaja z Radomia, co nie oznacza wcale, iż znał on muzykę tego kompozytora, czy polską w ogóle, ale przemawia za wspólnotą źródeł, do których się odwoływał. Reliktów tamtej epoki poszukiwał też w archaicznym folklorze, na przykład słoweńskim.

Bogusław Nowak, autor oprawy teatralnej, sięgnął ze swej strony do symboliki nocy świętojańskiej, czy zgoła słowiańskiej Kupały, do czego nawiązywały stroje tancerek, pojawiających się w wiankach, puszczanych kilka dni wcześniej u stóp Wawelu, gdzie odbywało się omawiane widowisko. Później jednak dołączyły nowe treści jak walka Czerwonego z Czarnym, upostaciowanych w tancerzach, pojawiających się po przeciwnych stronach estrady, choć pierwszego wieczora wiele z tych efektów umykało uwadze z powodu ulewnego deszczu.

• « poprz.
• nast. »