Przegląd nowości

„Łaskawość Tytusa” w Opéra de Marseille

Szczegóły

Opublikowano: środa, 22, maj 2013 07:23

Śpiewający z dużą wrażliwościąpartię Tytusa i nadający sens każdemu słowu włoski tenor Paolo Fanale ukazuje swego bohatera nie tyle w roli autorytatywnego cesarza, co raczej jako przyjaciela i kochanka, który doświadczając zdrady i niewdzięczności potrafi pomimo wszystko okazać swą niebywałą wielkoduszność i niemalże nadludzką zdolność do wybaczania. W pozostałych rolach z powodzeniem występują francuska sopranistka Clémence Barrabé (Servilia), mezzosopranistka Christine Tocci (Anniusz) i imponujący pięknie nasyconym barytonem Josef Wagner (Publiusz). Wszakże najgorętsze owacje przypadły w udziale amerykańskiej mezzosopranistce Kate Aldrich, która w partii Sekstusa wprost poraża swą nieprzeciętną osobowością sceniczną, mistrzostwem technicznym oraz swobodnym i naturalnym, ale zarazem jakże precyzyjnym wokalizowaniem.

Odpowiedzialny za warstwę inscenizacyjną David McVicar przyzwyczaił nas już do swej żywiołowej kreatywności, zdawało by się niewyczerpanej wyobraźni, wymykających się rutynie rozwiązań sceniczych, również w zakresie repertuaru barokowego, o czym świadczą chociażby: przygotowana przezeń w brukselskim Théâtre de la Monnaie niezapomniana Agrypina Händla (2007) i w paryskim Théâtre des Champs-Elysées „wybuchowa” Koronacja Poppei Monteverdiego (2004). Tym razem jednak smakoszów stylu szkockiego reżysera spotyka duże rozczarowanie, bo zaskakuje on ich klasyczno-akademickim, choć z pewnością nie pozbawionym wizualnej elegancji, stylizowanym na średniowieczną modłę obrazem osadzonym w scenografii, na którą składają się przede wszystkim sprawnie przesuwane z jednej strony sceny na drugą wielkie i ciemne plansze, żelazne kraty i wysoko sięgające białe schody. Biały jest również cesarski płaszcz Tytusa, co pozwala mniemać, iż ów kolor symbolizuje czystość jego niewinnej duszy, podobnie jak czerwień innej szaty tytułowego protagonisty odsyła nas zapewne do idei przywództwa, cierpienia (wszak zdradziły go wszystkie najbliższe mu osoby) i moralnego oczyszczenia.

• « poprz.
• nast. »