Przegląd nowości

„L’Aiglon” Honeggera/Iberta w Opéra de Lausanne

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 11, maj 2013 22:09

Odpowiedzialne zadanie napisania libretta powierzył swemu przyjacielowi i ulubionemu dramaturgowi Jules’a Messeneta - Henri Cainowi, który potrafił „skondensować” treść pierwowzoru zachowując jednocześnie najważniejsze wątki jego dramaturgicznej struktury.

Mamy tutaj do czynienia z historią tragicznych losów jedynego legalnego syna Napoleona I i Marii Ludwiki, arcyksiężniczki austriackiej z rodu Habsburgów, który już w momencie narodzin (marzec 1811 roku w Paryżu) został proklamowany królem Rzymu, a nazywano go powszechnie Orlątkiem. Jako Napoleon II „rządził” oficjalnie zaledwie przez kilka dni, po wybuchu we Francji rewolucji 1830 roku, gdyż pomimo tego, że jego ojciec abdykował na rzecz młodziutkiego syna, senat francuski detronizował Bonapartych i wezwał do powrotu wygnanego uprzednio Burbona Ludwika XVIII. W 1814 roku Maria Ludwika przeniosła się z synem do Wiednia, gdzie ten niewygodny następca tronu zyskał tytuł księcia Reichstadtu i gdzie zamknięty w pałacu Schönbrunn pobierał gruntowne nauki, między innymi pod okiem napoleońskiego adiutanta i marszałka - Marmonta, naocznego świadka wszystkich zdarzeń.

Egzaltowany i snujący marzenia o powrocie do władzy Franz (to kolejne imię syna Napoleona I) podtrzymuje tam legendę swego ojca, ale szybko staje się obiektem nienawiści ze strony kanclerza Metternicha, austriackiego polityka i dyplomaty, który robi wszystko, żeby zaprzepaścić wszelkie ambicje i plany Orlątka. Wyniszczany gruźlicą i straconymi złudzeniami Franz umiera w lipcu 1832 roku w pałacu Schönbrunn. Na marginesie warto jeszcze wspomnieć, że w roku 1940 na rozkaz Hitlera przeniesiono zwłoki Napoleona II do Kościoła Inwalidów w Paryżu, jako dar Wielkiej Rzeszy Niemieckiej dla narodu francuskiego.

• « poprz.
• nast. »