Przegląd nowości

„Hänsel und Gretel” Humperdincka w Opéra national de Paris

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 02, maj 2013 11:55

Choć trudno w to uwierzyć Opera Paryska właśnie dopiero teraz włączyła do swego repertuaru Jasia i Małgosię (Hänsel und Gretel) Engelberta Humperdincka, baśń teatralną w trzech obrazach, która od swojej weimarskiej prapremiery w 1893 roku jest już stale obecna na afiszach niemieckich i światowych teatrów operowych. W Paryżu pojawiła się wprawdzie w 1930 roku, ale tylko w Opéra Comique, toteż obecna rehabilitacja tego ze wszech miar zasługującego na obecność na czołowej scenie Francji dzieła wznieciła spore zainteresowanie. Zanim jednak omówię tę nie do końca zaspokajającą oczekiwania widzów realizację, chciałbym pokrótce przybliżyć postać kompozytora, który również i w Polsce nie jest jeszcze należycie znany. Otóż Engelbert Humperdinck urodził się w 1854 roku w Siegburgu, w pobliżu Bonn, i już od najmłodszych lat przejawiał nieprzeciętne zdolności muzyczne.

W roku 1872 wstąpił - wbrew woli pragnącego dla niego kariery architekta ojca - do Konserwatorium w Kolonii, gdzie dostał się pod opiekę nauczyciela Ferdinanda Hillera. Następnie doskonalił swą wiedzę pod kierunkiem Franza Lachnera i Josefa Rheinbergera, a w 1879 roku został laureatem Prix Fundacji Mendelssohna w Berlinie, która opłaciła mu pobyt we Włoszech. Jednak najważniejszym w jego muzycznej karierze wydarzeniem było spotkanie z Ryszardem Wagnerem, w Neapolu w roku 1880. Twórca Ringu od razu obdarzył Humperdincka szczerym zaufaniem i zaprosił go do Bayreuth, do współpracy nad kreacją Parsifala - śmierć Wagnera w roku 1883 była dlań ciężkim przeżyciem. Tak się zresztą złożyło, że sześć lat później Humperdinck został profesorem Siegfrieda Wagnera, syna Ryszarda i Cosimy. Po dłuższym pobycie we Francji i Hiszpani powrócił do Niemiec, aby objąć stanowisko profesora w Konserwatorium we Frankfurcie i profesora harmonii w szkole śpiewu w mieście Stockhausen. W roku 1990 został mianowany członkiem Akademii sztuk i profesorem kompozycji w Berlinie. Wielokrotnie współpracował z reżyserem Maxem Reinhardtem, który zamawiał u niego muzykę inscenizacji do sztuk Szekspira. W roku 1910 wyjechał do Nowego Jorku, aby uczestniczyć w amerykańskiej kreacji swej opery Królewskie dzieci (Königskinder), a dziewięć lat po tym wydarzeniu był obecny w Darmstadt na prapremierze ostatniej opery, jaka wyszła spod jego pióra: Gaudeamus, pod dyrekcją Ericha Kleibera. Zmarł w roku 1921 w Neustrelitz na skutek zawału serca.

• « poprz.
• nast. »