GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Jenufa” Janaczka w Opéra d’Avignon
Strona 4 z 5
Druga z dwóch wspomnianych i podobnie zaplanowanych scen eksponuje Jenufę, której postać kreuje bezbłędnie się w tej roli odnajdująca - i w niej debiutująca - niemiecka sopranistka Christina Carvin. Zaraz po tym, jak Kościelnicha wykrzykuje swą nienawiść do Stevy, i opuszcza pomieszczenie, Jenufa budzi się z głębokiego snu, a jej śpiew rozwija się przy akompaniamencie skrzypiec.
Dopiero kiedy uświadamia sobie zniknięcie dziecka, czemu towarzyszy wzmagająca się trwoga, gwałtowne uczucia są wyrażane również w pełnym brzmieniu orkiestry. Rożnica polega jednak na tym, że mocny wybuch nienawiści Kościelnichy pod koniec owego epizodu zostaje tutaj zastąpiony wyciszoną i wzruszającą modlitwą klęczącej przed wizerunkiem Matki Boskiej Jenufy, którą Carvin interpretuje w sposób wzbudzający najwyższy szacunek dla jej muzycznej wrażliwości.
Równie mocno i interesująco reżyser podkreśla relacje zachodzące pomiędzy dwoma postaciami męskimi: braćmi przyrodnimi, Lacą i Stevą, których partie z powodzeniem śpiewają amerykański tenor Marlin Miller i tenor francuski Florian Laconi. Steva oczarował Jenufę, zaś to Laca naprawdę ją kocha. Ona zaś jest zakochana w Stevie i potrzeba aż całego czasu trwania opery, żeby Jenufa zrozumiała, kto naprawdę żywi do niej szczere i głębokie uczucie.
|
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |