GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Owen Wingrave” Brittena w Théâtre Municipal de Colmar
Strona 2 z 5
Jej tytułowy bohater, pochodzący z rodziny o tradycjach militarnych, z której wielu przodków poległo na polu chwały, studiuje wraz ze swoim kolegą Lechmerem w szkole wojskowej Pana Coyle’a. Jednak w przeciwieństwie do Lechmera, Owen czuje odrazę w stosunku do destrukcyjnej przemocy i deklaruje zdecydowaną wolę porzucenia kariery wojskowej, jaką - nie pytając go o zdanie - wyznaczyła mu rodzina. Wywołuje tym samym potężny gniew swej ciotki, Panny Wingrave, która bezskutecznie usiłuje - podobnie jak Lechmer - nawrócić go na „słuszną” drogę.
Następnie akcja przenosi się do rezydencji Wingrave’ów w Paramore, gdzie narzeczona Owena, Kate, jego matka, Pani Julian, oraz ciotka, Panna Wingrave, wyrażają swoje oburzenie decyzją młodego potomka rodu. Na dodatek wuj generał, Sir Philip, po prostu go wydziedzicza i wręcz chce wygnać z domu rodzinnego. Przez cały tydzień Owen jest obiektem bezlitosnych napaści i pełnych pogardy wyrzutów, nawet ze strony Kate. Do Parmore przyjeżdżają państwo Coyle, którzy wprawdzie nie pochwalają decyzji Owena, ale zarazem wyrażają dezaprobatę wobec rodzinnych szykan i próbują młodemu człowiekowi dodać nieco odwagi. Pani Coyle opowiada przy okazji o tym, że w rezydencji straszy, przywołuje ponadto ponure dzieje pułkownika Wingrave’a i młodego chłopca, których można oglądać na jednym z licznych portretów rodzinnych. W prologu drugiego aktu narrator śpiewa balladę o młodym Wingrawie - właśnie tym z portretu - którego własny ojciec zabił za to, że odmówił walki ze szkolnym kolegą. Pani Julian podziwia militarne tradycje rodu Wingrave’ów, a Kate po raz kolejny manifestuje w stosunku do swego narzeczonego bezgraniczną pogardę i ulega urokowi zalotów Lechmera.
|
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |