Przegląd nowości

Nino Rota w Angers Nantes Opéra

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 11, grudzień 2012 07:12

Kiedy francuski komediopisarz Eugène Labiche pracował nad Un chapeau de paille d’Italie (Słomkowy kapelusz z Włoch), miał już w swoim dorobku około sześćdziesięciu sztuk, a do roku 1878 napisał ich jeszcze sto. Chodzi tutaj o krótkie utwory, przeważnie jednoaktowe, rzadziej zaś dwu- lub trzyaktowe. Otóż Słomkowy kapelusz jest pierwszą piecioaktową sztuką Labiche’a, a zarazem jego pierwszym triumfem scenicznym, zresztą ku dużemu zaskoczeniu występujących w niej aktorów, przekonanych o tym, że nie można utrzymać dłużej niż przez godzinę uwagi widzów w napięciu za pomocą kompletnie absurdalnego tematu.

I rzeczywiście ta utrzymana w estetyce teatru bulwarowego historia opowiadająca o tym, jak to śmieszny incydent (koń gryzie rano kapelusz, który wieczorem ląduje wreszcie na głowie swej właścicielki) wyzwala całą serię komplikacji, pomyłek i nieporozumień, doprowadzających głównego bohatera do granicy obłędu i wzbudzających zamęt wśród jego otoczenia, kiedy okazuje się, że zaplanowany na ten dzień ślub nie przebiega według pierwotnie założonego planu. Cały tekst naszpikowany jest szybkimi wymianami absurdalnych zdań i słów, surrealistycznymi sytuacjami, ekscentrycznymi i pozbawionymi sensu reakcjami. Przypomnijmy jeszcze, iż ów komiczny wodewil był wystawiony po raz pierwszy w 1851 roku w paryskim Palais-Royal i że w dwudziestym wieku wszedł z powodzeniem do repertuaru Comédie-Française. Ponadto zainspirował reżyserów filmowych (na przykład René Clair, Wolfgang Liebenheimer czy Maurice Cammage) i kompozytorów: Guy Lafarge i André Grassi napisali na jego podstawie komedię muzyczną (wykreowaną w Operze w Strasburgu), a Jacques Ibert muzykę sceniczną. Autorem najbardziej znanej adaptacji muzycznej jest jednak Nino Rota, który sam pracował - z pomocą swej mamy - nad librettem starając się utrzymać nową kompozycję jednocześnie w stylu opera buffa i operetki.

• « poprz.
• nast. »