Przegląd nowości

„Alcyna” Händla w Opéra de Lausanne

Szczegóły

Opublikowano: środa, 07, marzec 2012 13:24

Posągi i dzikie bestie odzyskują ludzkie kształty, wszyscy niewolnicy Alcyny zostają uwolnieni, a jej królestwo raz na zawsze upada. W ten oto sposób dobro zwycięża nad złem. Chociaż libretto Alcyny czerpie swój podstawowy wątek z opowieści Ludovico Giovanniego Ariosta, to zarazem odwołuje się do bardziej odległych w czasie, choć doskonale osiemnastowiecznej publiczności znanych źródeł. Wystarczy tutaj chociaż wspomnieć o takich czarodziejkach jak ukazane w Odysei: przytrzymująca przy sobie przez dziesięć lat Odyseusza nimfa Kalipso i bogini Circe, która zamieniła towarzyszy greckiego bohatera w wieprze. Zresztą to właśnie przed posągiem tej ostatniej händlowska Alcyna rzuca w drugim akcie klątwy przeciwko Bradamante i stara się ją przemienić w zwierzę.

Ten starożytny kontekst Händel przystosowuje do wrażliwości odbiorców z początków osiemnastego wieku między innymi w ten sposób, że unika poddania się panującym w tamtych czasach operowym stereotypom. Konkretnie oznacza to, iż na przykład ogranicza ilość protagonistów i przyspiesza rozwój wydarzeń, porzucając wszystko to, co by mogło oderwać uwagę widzów od istoty treści. Niestety wydaje się, że owe zamiary kompozytora nie do końca zrozumiał odpowiedzialny za inscenizację Alcyny w Lozannie Marco Santi, absolwent Szkoły Tańca Klasycznego w Monte Carlo i Szkoły Baletu w Hamburgu oraz były dyrektor artystyczny Compagnie de Danse i Szkoły Tańca w Saint-Gall, a także założyciel i szef Marco Santi Dance Ensemble.

• « poprz.
• nast. »