Przegląd nowości

 

Seniorzy wracają na scenę po latach, przypominając się tym, którzy pamiętają ciągle ich kreacje. W balecie to powrót ryzykowny, acz choreograf umiejętnie kreśli dla nich role. Są one w wielu przypadkach pisane "na zamówienie" - to spełnienie wieloletnich, często skrytych marzeń artystów. Ewa Wycichowska (autorka idei spektaklu, jego reżyser, choreograf, ale i wykonawca) wchodzi więc w rolę dobrej wróżki, dając im szansę spełnienia tych marzeń po latach. Sama zresztą też wychodzi na scenę - razem ze swoimi partnerami z najbardziej znanych swoich baletów, m.in. Krzysztofem Raczkowskim, Jarosławem Biernackim i Krzysztofem Brodkiem. W zakończeniu spektaklu natomiast przeistacza się w konferansjera szalonego tańca Salto finale - samba mortale.

 

W Spotkaniach równie ważną rolę  jak choreografia odgrywa muzyka i muzycy. I nie tylko z powodu widowiskowego umieszczenia orkiestry wysoko na scenie z malowniczym, przyciągającym oczy czerwonym irokezem, dyrygentem (Michał Kocimski). Także nie tylko z powodu zainstalowania na foyer teatru instalacji z małą harfą ISA (cud instrument! - budowa i oprogramowanie - Peter Sych), na której Ewa Wycichowska z Krzysztofem Raczkowskim tworzą przedziwnej urody performance, wciągając do niego widzów. Ale Spotkania w warstwie muzycznej  też są spotkaniami wieloznacznymi: i dwóch generacji muzyków (Krzysztofa Knittla i jego "uczniów" - Pauliny Załubskiej, Marcina Stańczyka, Artura Zagajewskiego), i dwojga artystów uprawiających różne dziedziny sztuki, czyli Ewy Wycichowskiej i Krzysztofa Knittla, którzy spotkali się na scenie  w 1980 roku, tworząc razem spektakl Głos kobiecy (z nieznanej poetki).