Przegląd nowości

Świat po kataklizmie albo idea wiecznego powrotu

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 30, listopad 2023 21:41

W przypadku orkiestry i chóru zabrakło mi większej drapieżności brzmieniowej (na przykład charakterystycznej w tamtym okresie twórczości kompozytora glissandowej faktury w śpiewie czy rozszerzonej artykulacji wokalnej), a także większych skrajności dynamicznych. Wyróżniało się natomiast solo skrzypcowe.

Poprowadzenie tak skomplikowanej partytury w tych rozmiarach było niewątpliwie wyzwaniem dla Rafała Janiaka, który przygotował i poprowadził ten rozbudowany aparat wykonawczy, także na dopracowanie detali i subtelności interpretacyjnych przyjdzie zapewne czas wraz z kolejnymi powtórzeniami.

Adagio Krzysztof Penderecki dokomponował na potrzeby prezentacji koncertowych, tym razem jednak posłużyło ono jako podkład do sceny baletowej - starcia hufców niebiańskich z piekielnymi. W ogóle czynnik choreograficzny (Grzegorz Pańtak) odgrywa istotną rolę – wspomniane taneczne personifikacje Adama i Ewy oraz unaocznienie konsekwencji złamania zakazu dla przyszłych pokoleń ludzkości w wizji towarzyszącej imponującej passacaglii poprzedzającej finał. W ujęciu Michała Znanieckiego Adam i Ewa konsumują owoc z Drzewa wiadomości dobrego i złego pod postacią ksiąg. Zdobywają w ten sposób umiejętność czytania, a więc korzystania z wiedzy. Albowiem „toksyczny” Stwórca („jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia”, WJ 20,5) życzy sobie, aby powołane przezeń ludzkie istoty pozostały w stanie wiecznej nieświadomości, niczym toksyczni rodzice pragnęliby, aby ich dzieci nigdy nie dorastały. 

• « poprz.
• nast. »