Przegląd nowości

Niegdysiejszej c.k. monarchii czar albo Ochs wszechczasów

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 20, kwiecień 2023 10:33

W inscenizacji Roberta Carsena dwuznaczną postacią okazuje się natomiast „siedemastoletni”, nad wiek doświadczony libertyn Oktawian Rofrano, umiejący rozkochać starszą od siebie Księżnę Marszałkową, okpić Ochsa jako fałszywa Mariandel, wreszcie podbić serce naiwnej Zofii, która, niczym przed laty Maria Teresa, dopiero co opuściła klasztorną szkołę.


Być może to on, a nie w sumie prostoduszny Ochs, jest najbardziej zepsutą postacią, manipulującą osobami ze swego otoczenia?
 A zatem otwartym pozostaje, czy będzie w stanie odwzajemnić ufne uczucie Zofii na podobieństwo krystalicznie doskonałej muzyki ich duetów z aktów: drugiego Mir ist die Ehre widefahren…i trzeciego Ist ein Traum.


Sceny liryczne, ogniskujące się w trójkącie: Oktawian, Księżna Marszałkowa i Zofia, sąsiadują z rodzajowymi: poranna toaleta Marii Teresy połączona z posłuchaniem dla szukających protekcji lub proponujących swe usługi w pierwszym akcie, grubiaństwo Ochsa i jego otoczenia w drugim, okoliczności schadzki i skompromitowania Barona w trzecim. Nadmiar działań scenicznych, który zazwyczaj mi przeszkadza w operowej reżyserii, tym razem odpowiada komediowemu charakterowi dzieła i pozostaje w zgodzie z naturą jego muzyki. Na przykład w scenie schadzki Ochsa i Mariandel
inscenizator przydał im do towarzystwa niemego fagasa à la niegdysiejszy Zdzisław Leśniak, dynamizującego sytuacje za sprawą nieustannej klownady w formie wywijania koziołków i przewracania się. 

• « poprz.
• nast. »