Przegląd nowości

Moniuszko po remoncie w Poznaniu

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 02, styczeń 2023 07:18

Po bezsensownych, bezrozumnych i wręcz obrzydliwych zabiegach realizatorskich na Halce, Strasznym dworze i Parii, trzech czołowych dzieł Stanisława Moniuszki przyszło wreszcie w gronie decyzyjnym Teatru Wielkiego w Poznaniu opamiętanie. Ten impuls pochodzi zresztą wcale nie od rodzimych realizatorów, a od urodzonej w Pizie włoskiej reżyserki Ilariany Lanzino, niedawno jeszcze chórzystki Theater an der Vien, następnie asystentki reżysera w Berlinie, Dortmundzie, Essen i Vlaanderen. Od kilku lat próbuje własnych sił, realizując spektakle dla dzieci, a przed dwoma laty w Poznaniu pozwolono jej na przerobienie naszego Strasznego dworu w sposób wręcz niedopuszczalny, co nie zmienia takiej oceny, mimo wynegocjowania gdzieś za granicą nagrodzenia takiej reżyserskiej paranoi. 

Aż tu zapowiedź powrotu pani Lanzino do naszego moniuszkowskiego dobra narodowego w postaci powierzenia jej reżyserii Jawnuty, młodzieńczej operetki – śpiewogry z okresu wileńskiego, prawie nigdzie niegranej, opartej na XVIII – wiecznym libretcie Kniaźnina, mało atrakcyjnym, okraszonym średniej urody muzyką, co nawet Moniuszce od czasu do czasu się zdarzało. 

Poznańscy realizatorzy skupili się na nieistniejącym w oryginale motywie niechęci i wykluczenia Cyganów z życia polskiej społeczności, ignorując tematykę, która w pierwowzorze stanowiła osnowę Jawnuty. Był nią los dwojga opuszczonych dzieci wiejskich, którymi zaopiekowała się cyganka Jawnuta i nazwała ich po cygańsku Chicha i Dżęga. Kiedy po kilkunastu latach okazało się, że są to zaginione dzieci wieśniaków Szymona i Jewy, Jawnuta zwraca je rodzicom już dorosłe, których prawdziwe imiona to Zosia i Sobek.

Zabieg fabularny jakiego dokonała reżyserka jest rodzajem literackiego patchworku (zszycie z różnych kawałków nowego wzoru). Starając się trzymać oryginału, zawarła w akcji przeniesionej do jakiejś niesprecyzowanej współczesności motywy wypędzenia, zakazania nieszczęśliwej miłości i przymusowego obozu dla Cyganów przepędzanych z dobytkiem, co jest widocznym odniesieniem do hitlerowskich obozów koncentracyjnych, w których ginęło mnóstwo Romów.

• « poprz.
• nast. »