Przegląd nowości

Alexander Humala i Finlandia

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 19, grudzień 2022 22:16

Jak kiedyś mi wyznał, jest fińskiego pochodzenia, stąd w tej części będę posługiwał się brzmieniem nazwiska zgodnym z tamtym zapisem. Niestety, do wykonania poematu symfonicznego op. 26 o przytoczonej w tytule nazwie mam pewne zastrzeżenia. Kiedy zaczyna się z pułapu forte, to niewiele zostaje potem miejsca na dalszą gradację i większe kontrasty.

A zatem niezależnie od oznaczeń partytury zdjąłbym dynamikę w otwierającym utwór Jeana Sibeliusa elegijnym temacie blachy (Andante sostenuto, określane „motywem bólu“), jak i w drugim o wyraźnie tanecznym zacięciu, intonowanym przez kontrabasy, który jeśli przesadzi się z jego wyrazistością, to niebezpiecznie odsłania mielizny rytmicznej pospolitości. Na początku Koncertu skrzypcowego d-moll op. 47 fińskiego kompozytora okazało się, że można jednak operować eterycznym, jakby wyłaniającym się z niebytu brzmieniem pierwszych skrzypiec, na tle których wkrótce rozwija się solowa partia.

Koreański skrzypek Inmo Yang znalazł wrażliwego partnera w osobie Alexandra Humali, podążającego za jego ujęciem, a więc stosującego w dwóch pierwszych ogniwach allentanda czyli zwolnienia. Tym razem z kolei momentami przydałoby się wzmocnienie dynamiki ze strony orkiestry, niekiedy brzmiącej zbyt anemicznie. Artysta skupił się przede wszystkim na wydobyciu lirycznych aspektów kompozycji, które faktycznie w nim dominują, ale nie na zasadzie wyłączności. Więcej animuszu było w finałowym rondzie Allegro, ma non tanto, ale całości zabrakło dramaturgicznego kośćca. Jak na zwycięzcę właśnie Konkursu im. Sibeliusa w tym roku nie dostawało mi siły wyrazu. A także bardziej nośnego i opalizującego dźwięku wydobywanego z instrumentu Guadagniniego.

• « poprz.
• nast. »