Przegląd nowości

III Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Antoniny Campi z Miklaszewiczów – Dzień III

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 03, wrzesień 2022 04:05

3. Jorge Ruvalcaba - baryton, Meksyk; Marcin Kozieł – fortepian

F. Obradors – Canciones Clásicas Españolas: El Vito

Świetny wybór pieśni w bliskim mu języku, duża swoboda śpiewania. Głos jego ma swój charakterystyczny, barytonowy koloryt, brzmi przyjemnie, do tego łagodnie, miękko. Bardzo dobre było i fortepianowe towarzyszenie. Ciekawa i rozbudowana aria Brittena – zrazu spokojna, nastrojowa, takiż był wtedy śpiew, pełen zamyślenia, z mocnymi wyrazowo wzniesieniami. Wtedy kilka razy głos zaczął niedomagać, potem również, na trzymanym dźwięku, słychać było głosowe mankamenty. Zmęczenie czy naturalne ograniczenia?

4. Maksymilian Skiba – baryton, Polska; Marcin Kozieł – fortepian

A. Lortzing – Der Wildschütz: recytatyw i aria Hrabiego von Eberbacha Wie freundlich strahlt… Heiterkeit und Fröhlichkeit

Duża swoboda, wykonawcza swada, ładne liryczne śpiewanie. Ma też moc jego głos. Może w wyższych partiach przydałoby mu się więcej pełni? Ciekawy i scenicznie był Lortzing. Pieśń Czyża typowa, mocno charakterystyczna, rzędu tych o bolącej głowie. Trzeba lubić. Ja nie lubię. I tu wokalista pokazał duży luz i swobodę, a przy okazji wzbudził moją wątpliwość czy aby nie jest jeszcze bardziej atrakcyjny w tym lżejszym repertuarze? Posiadł chyba też -jak mniemam- cechy dobrego wokalnego showmana, showmana w tym najlepszym znaczeniu… 

5. Magdalena Stefaniak - sopran, Polska; Aleksander Teliga - fortepian

G. Donizetti – Don Pasquale: Norina’s aria Quel guardo il cavaliere

Nie zachwyciła mnie, ale pokazała wiele dobrych stron swojego talentu: sceniczną swobodę, niezłą technikę śpiewania, całkiem udane były bowiem koloratury choć zdałoby się jeszcze popracować nad najwyższymi, płasko brzmiącymi tonami. Niezła pieśń kurpiowska: okazale dość otoczyła swoim śpiewem partię fortepianową – efektownie, pełnie, a i dynamicznie. 

• « poprz.
• nast. »