Przegląd nowości

Łańcuckie rekomendacje: nurt orkiestrowy

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 21, czerwiec 2019 17:04

Turcja to nie tylko nadmorskie kąpieliska czy seriale, ale i muzyka klasyczna: rodzima (już w siedemnastym wieku zapisywana za pomocą notacji nutowej i rozwijana przez Ali Ufki Beja czyli Wojciecha Bobowskiego) i europejska. Świecka, niebagatelna, bo około czterdziestoprocentowa część społeczeństwa nie życzy sobie islamizacji, lecz woli odwiedzać opery (pierwszym sułtanem, który pod koniec wieku osiemnastego obejrzał tego rodzaju przedstawienie w rezydencji francuskiego ambasadora był reformator Selim III, który rozkazał przetłumaczyć na osmański Konstytucję 3 Maja jako przykład organizacji nowoczesnego państwa) lub tworzyć „ikinci Almanya” (drugie Niemcy), zwłaszcza na Wybrzeżu Egejskim.

W ramach reform tanzımatu, czyli reorganizacji armii po likwidacji korpusu janczarów, sprowadzono do seraju Giuseppe Donizettiego, który jako Yusuf Paşa sprawował piecze nad orkiestrą wojskową, pisał dla niej marsze oraz wystawiał nad Bosforem opery brata Gaetana. Poniekąd podobnie postąpiła Orkiestra Symfoniczna Bilkent ze stołecznej Ankary, która w programie swego łańcuckiego występu nie miała utworów muzyki tureckiej, a nawet tej z popularnego w osiemnastym wieku kierunku alla turca, obecnego również w twórczości wykonywanego na tegorocznym festiwalu Mozarta. I zamiast uwertury do jego Uprowadzenia z seraju zagrano tę do Wesela Figara KV 492. W ujęciu Michała Maciaszczyka nabrała ona cech samodzielnej miniatury symfonicznej, choć może momentami przybierającej zbyt fanfarowe brzmienie. Po niej nastąpił gitarowy Koncert z Aranjuez Joaquína Rodrigo, nawiązujący swym tytułem do podmadryckiej rezydencji wiosennej króli Hiszpanii. W Allegro con spirito to właśnie orkiestra, a zwłaszcza smyczki, za pomocą różnorodnych środków artykulacyjnych tworzy kastylijski koloryt dźwiękowy i klimat emocjonalny, na tle którego rozwijają się wyraziste akordy solowej gitary, tzw. rasgueado. Adagio to właściwie szeroko rozpięta aria z dwiema wirtuozowskimi kadencjami po środku. Całość dopełnia rondo w tempie Allegro gentile, w którym pod koniec przebieg muzyczny ulega wyciszeniu i jakby zawieszeniu.

• « poprz.
• nast. »