Przegląd nowości

Łańcuckie rekomendacje: nurt orkiestrowy

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 21, czerwiec 2019 17:04

O honor muzyki tureckiej jako pierwszy zadbał wykonujący partię solową w koncercie Rodriga gitarzysta Krzysztof Meisinger, który w geście kurtuazji dla akompaniujących mu muzyków zagrał na bis obszernych rozmiarów fantazję Koyunbaba (Ojciec owiec – piętnastowieczny sufi Seyit Ali z północnoanatolijskiej prowincji Osmancık) Carlo Domeniconiego, współczesnego gitarzysty i kompozytora włoskiego, utrzymaną w charakterystycznym dla wschodniej kultury muzycznej stylu improwizacyjnym. W drugiej połowie wieczoru powrócono do Mozarta i zagrano jego ostatnią, XLI Symfonię C-dur „Jowiszową” KV 551. W Allegro vivace nieco manieryczna okazała się przesadna akcentacja metryczna, choć w pełni zachowany został charakterystyczny dla muzyki klasycystycznej puls. Podobnie było w Menuecie w tempie Allegretta.

Występujące pomiędzy nimi Andante cantabile wywoływało skojarzenia z olimpijskimi dłużyznami, by anachronicznie strawestować późniejszą opinię Schumanna o tych niebiańskich w analogicznej części z IX Symfonii Schuberta, też utrzymanej w tonacji C-dur. Zamykające cykl Molto allegro mogło przywodzić na słuch brzmienie janczarskich kapel pod względem dynamicznej dosadności. Na przestrzeni całego koncertu dawały znać o sobie: głuche brzmienie blachy oraz zachwiane proporcje pomiędzy grupami instrumentalnymi, ale mogło to być spowodowane niewielkimi rozmiarami łańcuckiego audytorium dla zespołu symfonicznego. Na bis ponownie sięgnięto po muzykę turecką jako nie tylko inspirację dla twórców europejskich, ale pod takim właśnie tytułem stanowiącą kompozycję Ferita Tüzüna, obecnego już zresztą na polskich estradach koncertowych, kiedy w 1973 roku wykonano w Filharmonii Narodowej jego suitę z baletu Przy fontannie" (Çeşmebaşı). Inspiracje to błyskotliwy utwór orkiestrowy o wielobarwnej fakturze instrumentalnej, spoza której przezierają dyskretne motywy orientalne. Do tego nurtu przyjdzie zaliczyć wykonanie w leżajskiej bazylice ojców bernardynów Wielkiej mszy h-moll BWV 232 Johanna Sebastiana Bacha. Co znaczy siła przyzwyczajenia?

• « poprz.
• nast. »