Przegląd nowości

55. Muzyczny Festiwal w Łańcucie

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 01, wrzesień 2016 11:46

Skrzypcowe wyrafinowanie

Michael Barenboim z orkiestrą Filharmonii Podkarpackiej pod batutą Casea Scaglione grał Koncert skrzypcowy D-dur Brahmsa. Utwór ten, często rozumiany jako walka skrzypiec z orkiestrą, Barenboim postanowił potraktować jako popis swojej perfekcji wykonawczej. Orkiestrę za zgodą Scaglione sprowadzając raczej do funkcji akompaniatora.  Ale skoro w sumie zwycięstwo i tak przypada w tym utworze skrzypcom, może to nie było takie złe!

Barenboim popisał się w Brahmsie refleksją, intelektualnym wyrafinowaniem i chwilami ekspresją, starannie akcentując i modelując niuanse. Można było podziwiać jak błyskotliwie i perfekcyjnie poczyna sobie z karkołomnym tempem w słynnym Rondo i nawet mu wybaczyć, że tak mało pomieścił w nim akcentów węgierskich! Jak narzuca Brahmsowi własną stylistykę, zwodniczo rozpoczynając utwór wolno by nagle znaleźć się pod kaskadą dźwięków. Jak korzystając z własnej wielkiej wyobraźni interpretacyjnej próbuje kokieteryjnie konkurować z Brahmsem. Od Allegro non troppo, do Adagio, i z wigorem, nie szczędząc popisów technicznych, zakończyć swojego Brahmsa Allegro giocoso ma non troppo vivace. Z jednej strony nasycając utwór cudownym i ekstatycznym liryzmem. Po czym prezentując bogactwo warstw znaczeniowych bezbłędnie wydobyć łagodną harmonię. Wreszcie wysmakowane proporcje. Za sprawą bardzo spójnej interpretacji i dbałości o detale, co czyniło z jego Brahmsa rzecz może nie porywającą, ale z pewnością ciekawą.

• « poprz.
• nast. »