Przegląd nowości

55. Muzyczny Festiwal w Łańcucie

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 01, wrzesień 2016 11:46

Przez cały czas Rachlin mistrzowsko wciągał słuchaczy w swoją narrację, w której pełno było niecodziennych barw i wyrafinowania. A także aury świeżości, pogodnego nastroju, lekkości i jasności w cudownej części środkowego Adagio. Sprawiał ponad to wrażenie jakby toczył ze swoim stradivariusem nieustanny bój o jakość, nie dopieszczając go, ale traktując siłowo jak przeciwnika. Chwilami nawet agresywnie, momentami z widocznym zmęczeniem. W sumie z niezachwianą energią i zmiennością odcieni wyrazowych, które pod jego ręką stopniowo nabierały coraz większego blasku. Na bis ujawnił swoją niezwykłą technikę w piekielnie trudnym fragmencie Sonaty solowej na skrzypce Isaya.

Rajski z kolei w finale tego wieczoru uraczył publiczność Serenadą na smyczki E-dur op.22 Dvoraka. Nadając jej narrację pozornie beztroską i smutnie nastrojową, podskórnie pełną czytelnej refleksji o przemijaniu i nostalgicznej rezygnacji z uroków życia. Kunsztownie różnicował  frazy melodyczne oddzielające stylową część pierwszą od drugiej w rytmie urokliwego walca, trzeciej pełnej humoru, czwartej lirycznej i piątej entuzjastycznej. Korzystając swobodnie i konsekwentnie z pełnej dyspozycyjności i zdyscyplinowania swojej orkiestry.

• « poprz.
• nast. »