Galeria
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Fotograf baletu – rzadki ptak
Strona 2 z 2
Poznałem go w Łodzi przed ponad 30. laty, podążającego cierpliwie za artystami, tworzącymi niepowtarzalną aurę kolejnych edycji Łódzkich Spotkań Baletowych. Od tego czasu stał się autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych o tematyce baletowej od Warszawy, Łodzi, Krakowa, Poznania, Wrocławia, Sanoka i Lądka, aż po Tajwan, Japonię, Nowy Jork, Lipsk i Szwajcarię.
Często wsłuchuję się w jego poglądy na temat uprawianej dziedziny: „Wydawałoby się, że fotografowanie baletu nie powinno się niczym różnić od wykonywania zdjęć z innego gatunku widowisk artystycznych, jak teatr dramatyczny, music-hall, kabaret, czy cyrk… Możemy wyodrębnić u tancerzy szereg cech fizycznych i sposobów interpretacji, za których pomocą tancerz tworzy widowisko baletowe. Może to być budowa ciała, zmysłowość, uroda, urok, wdzięk, osobowość, temperament, inteligencja, itd. Zdolności aktorskie pozwalają tancerzowi na interpretacje np. kulminacyjnego punktu baletu klasycznego – adagio - w sposób zmysłowy, płomienny, liryczny, itd. Bogactwo środków jakimi posługuje się sztuka baletowa stwarza duże możliwości dla fotografa… Należy przed seansem zdjęciowym odpowiednio się przygotować, zapoznać się z fabułą baletu, rodzajem muzyki, choreografią, obsadą. Nie bez znaczenia jest również osobisty kontakt z twórcami i organizatorami sztuki baletowej, którzy – mówię to na podstawie własnych doświadczeń – w trosce o właściwe pokazanie widowiska, chętnie pomagają i radzą.”
Mnie współpracy z artystami fotografującymi balet nauczyła Teresa Kujawa i Conrad Drzewiecki. Oni w niczym nie pomagali fotografom, natomiast każdorazowo dokonywali surowych selekcji przedstawianych materiałów, preferując prace uwzględniające dynamikę ruchu, prawidłowe sylwetki, pozycje rąk i nóg (w klasyce), a kompozycję i ekspresję, zwłaszcza w scenach zbiorowych ( w modernie). Nie tolerowali natomiast wszelkiego rodzaju ustawianych póz, min i całego tego sztafażu, sztucznie zatrzymywanych w obrazie środków wyrazu z przeszłości.
Ponieważ większość dyrektorów teatrów niestety nie doceniała tej dziedziny sztuki teatralnej, środowisko fotograficzne po wielu latach współpracy ze mną zauważyło nieustanne moje starania o poziom fotografiki, zwłaszcza w dziedzinie sztuki tańca i w roku 2018 zostałem wyróżniony Medalem „Za zasługi dla fotografii polskiej”. Jak dotąd jestem jedynym dyrektorem teatru, odznaczonym tym wysokim orderem. Jestem z tego dumny, pozostawiając moim następcą koleżeńskie przesłanie… jak w tytule! Sławomir Pietras |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |