Wstęp do książki

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 22, czerwiec 2020 05:53

Pietras Sławomir

O tym wszystkim będzie książka, którą obiecałem napisać, przesiadując godzinami obok Jej łóżka, rozmawiając, pytając, przypominając i roztrząsając różne zdarzenia z tego, jakże bogatego życia. Wyczuwałem jak bardzo jest to jej potrzebne, zwłaszcza kiedy nie ukrywała, że po stracie Franciszka żyć po prostu już nie chce i wdową być nie potrafi.

Przekroczywszy przed dwoma laty dziewięćdziesiątkę zmagała się z coraz bardziej dotkliwymi – częstymi u artystów baletu – problemami poruszania się. Ale nieodmiennie wykazywała zdumiewającą sprawność umysłową, pamięć oraz ciągłe zainteresowanie tym, co dzieje się wokół; w polityce, życiu teatralnym, we Wrocławiu, Poznaniu, Warszawie…

Nie unikała tematów ostatecznych. Przede wszystkim, aby spocząć obok męża, który obiecywał ją przeżyć i nie dotrzymał słowa. Byli z sobą ponad pół wieku, a my od dawna przestaliśmy dostrzegać znaczną różnicę ich wieku na niekorzyść Teresy. No i to nieszczęsne postanowienie o kremacji! Będąc zdecydowanym przeciwnikiem takiego pogańskiego sposobu likwidowania ziemskiej egzystencji, wielokrotnie próbowałem oponować (co nie było łatwe wobec takiej rozmówczyni), ostatecznym argumentem (przytaczanym oczywiście w żartach) był problem, gdzie po kremacji szukać relikwii, na wypadek rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego, o czym – zapewniałem ją skwapliwie – zabiegać będzie cała baletowa Polska! – Relikwiami będą nagrania moich baletów, no i twoja książka! – wykrzyknęła zainteresowana, również w tej sprawie wykazując perliste poczucie humoru. Nikt nie spodziewał się, że jej śmierć nastąpi aż tak szybko.

Właśnie dojechałem na piękny cmentarz na Psim Polu i wszedłem do krematorium. Co tam przeżyłem, opiszę w zaczętej właśnie książce. Uroczystości pogrzebowe Teresy Kujawy zaplanowaliśmy na trzeci poniedziałek 28 września na Cmentarzu Osobowickim. Ponieważ jest to dzień wolny od pracy w teatrach, będą mogli do Wrocławia przyjechać wszyscy, którzy tak licznie i często dopytują, kiedy wreszcie odbędzie się ten pogrzeb.

A ja zabieram się do pisania książki. Może zdążę do września...

                                                                                           Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »