Co naprawia Neumeier, Lisiecki i Urbański

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 15, maj 2017 09:12

Pietras Sławomir

Pierwszego maja Hamburski Balet Johna Neumeiera zatańczył Giselle, którą ten choreograficzny czarodziej umieścił w repertuarze, firmując historyczną choreografię nazwiskami Jeana Corallego, Juliusa Perrota i Mariusa Petipy oraz własnym, jako inscenizatora i autora fragmentów w technice tańca współczesnego. Nad stylistyką dziewiętnastowiecznej choreografii czuwała sama Natalia Makarowa, bodaj najwybitniejsza kreatorka postaci Giselle w naszych czasach.

Powstał spektakl usiłujący towarzyszyć trendom niektórych dzisiejszych reżyserów operowych, dopisujących się do klasycznych fabuł własnymi pomysłami, uwspółcześnianiem i zabiegami rzekomo odświeżającymi. Jego urodę kłopotliwie zaniżała scenografia Yannisa Kokkosa, a zdecydowanie podniosło piękne tańczenie zespołu i solistów z Caroliną Angero (tytułowa) i Aleksandrem Truschem (Albert) na czele.

Następnego dnia podczas zwiedzania nowego gmachu Filharmonii nad Łabą, na stoisku z płytami ujrzałem najnowsze nagranie hamburskiego Deutsche Grammophon z utworami na fortepian i orkiestrę Fryderyka Chopina: Andante spianato i Grande Polonaise brillante,  Rondo a la krakowiak, Wariacje La ci darem la mano, Fantazja op. 13 i pośmiertny Nokturn cis-mol. Na okładce młody, urodziwy pianista Jan Lisiecki, a Orkiestrą Elbphilharmonie dyryguje urodzony przed 34 laty w Pabianicach Krzysztof Urbański, wychowanek i asystent Antoniego Wita. Od kilku lat jest jednocześnie dyrektorem muzycznym Indianapolis Symphony Orchestra, dyrygentem i kierownikiem artystycznym Trondheim Symfoniorkester i  pierwszym gościnnym dyrygentem Orkiestry Symfonicznej w Tokio.

Wiedziony pragnieniem posiadania nagrania młodzieńczych utworów Chopina w wykonaniu zdobywających właśnie świat artystów polskich, kupiłem srebrny krążek, słucham i wciąż pozostaje pod nieustającym wrażeniem. Jan Lisiecki ma obecnie dopiero 22 lata. Urodził się w kanadyjskim Calgary. Jego rodzice – matka gdańszczanka, ojciec poznaniak – wyemigrowali po ukończeniu poznańskiej Akademii Rolniczej. Ich syn – jedynak uważa się za Polaka dzięki kanadyjskiej tolerancji. Na fortepianie gra od piątego roku życia. Naukę w szkole średniej rozpoczął mając zaledwie 9 lat i wkrótce po raz pierwszy wystąpił z orkiestrą. 

• « poprz.
• nast. »