Jesień polskich teatrów operowych

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 07, listopad 2016 08:25

Pietras Sławomir

Były już projekty, założenia programowe i szczegółowy plan pracy. Nowy marszałek w ostatniej chwili odebrał te fundusze, przeznaczając je na rozbudowę i renowację zabytkowych obiektów sakralnych w Wielkopolsce. Próbowałem się temu przeciwstawiać, ale upadłem pod naciskiem lokalowych potrzeb Pana Boga. Myślałem, że moja następczyni wszystko to wie, ale okazało się, że ona również na ten temat nie ma zielonego pojęcia.

Pod pretekstem kolejnego remontu pozbyto się po dwudziestu kilku latach służby Tadeusza Serafina, dyrektora Opery Śląskiej w Bytomiu. Uczyniono to w sposób mało że nieelegancki, ale wręcz nieprofesjonalny. Zamiast ufetowania, odznaczenia i podziękowania (zwłaszcza za ostatnią produkcję dzieła Krzysztofa Pendereckiego), mianowano pełniącym obowiązki Łukasza Goika, dotychczasowego zastępcę dyrektora, a Serafina pozostawiono w zespole jako niewiadomo kogo i niewiadomo po co. Taka tymczasowość trwać będzie cały sezon, po czym rozpisany zostanie konkurs. Podczas tego długiego stanu niepewności wyobrażam sobie kotłowaninę w załodze, a zwłaszcza wśród artystów przelęknionych, czy następca Serafina będzie tolerował zagnieżdżoną tam wieloletnią bylejakość, bałagan i minimalizm kadrowy.

To stało się już w Operze Bałtyckiej w Gdańsku, gdzie po pierwszym miesiącu pracy, załoga pod dziarskim przewodnictwem czterech związków zawodowych wyraziła wotum nieufności wobec nowego dyrektora Warcisława Kunca.

Póki co nie będę wnikał w istotę tego typu sporów wewnętrznych, tragicznej sytuacji finansowej, odbijającej się zwłaszcza na poziomie płac, czy kontrowersji dotyczących regulaminu pracy. Pozwolę sobie tylko przestrzec, że w celu walki o ratowanie instytucji artystycznych przydałaby się w dyrekcji i załodze przykładna zgoda oraz mówienie jednym głosem o sprawach ważnych.

Bowiem władza, jakakolwiek ona by była, państwowa, samorządowa czy municypalna, lewicowa, centrowa czy prawicowa, tylko czeka, aby wewnętrzne spory wykorzystać przeciwko buntującym się, emocjonalnym i nie zawsze rozważnym artystom. Niestety zwykle miewa do tego prawo.

                                                                            Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »