Mario Fołtyn, módl się za nimi!

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 30, listopad 2015 07:20

Pietras Sławomir

W 50 rocznicę otwarcia Strasznym dworem  odbudowanego Teatru Wielkiego w Warszawie odbyła się pierwsza internetowa transmisja tego spektaklu. Jest to osobisty sukces dyr. Waldemara Dąbrowskiego. W ramach kilkuletniej renowacji i modernizacji gmachu doprowadził on do zainstalowania supernowoczesnej platformy streamingowej, która pozwala transmitować na żywo dowolne wydarzenia artystyczne.

Dyrektor, aby o tym opowiedzieć wyszedł przed kurtynę, ale tak zestresowany – a przecież jest świetnym oratorem – jakby przed chwilą ktoś doniósł mu, że wkrótce otrzyma dymisję. Potem rozpoczął się spektakl. Nie od wracającej z wojny husarii, a od knajackich koszar, w których żołnierze w kalesonach przysięgali na wierność Ojczyźnie i obiecywali bezżenność. Potem nałożyli spodnie i pojechali do „cichego domku, wiekiem zgiętego”. Była to luksusowa siedziba z okresu międzywojennego, a nie żadna wioska, do której kolasą z Papszyc przybyła Cześnikowa. Okazała się stanowczo za młoda, mając dorosłych bratanków i prezencją przypominała raczej Juliasiewiczową z Moralności Pani Dulskiej, niż matronę „z tej strony Powiśla”.

W II akcie panny odziane w międzywojenne kiecki (zresztą gustowne, zarówno panny jak i suknie), zamiast haftować „spod igiełek kwiaty rosną”, oglądają nienajlepsze zresztą XIX-wieczne obrazy, potem leją wosk z rondelka do miski nabytej chyba w Tesco, a kominka o którym śpiewają wcale nie ma. Cześnikowa przybywa w tym samym srebrnym lisie z mordką i szklanymi oczkami, nie zdejmując go od jesieni do sylwestra. Miecznik marzy o idealnym zięciu, aby „kontusza i żupana nie zamieniał w obcy strój”. Zaraz potem Stefan i Zbigniew zjawiają się w smokingach i muszkach, jakby prosto z dansingu w niedalekim Bristolu.

Do jeszcze większej gmatwaniny doszło w akcie III, gdzie nieustannie przesuwane szafy i chaotyczne poczynania postaci gubią sens komediowej intrygi. Nic tu nie pomógł piękny śpiew Stefana (Tadeusz Szlenkier), Zbigniewa (Rafał Siwek), Hanny (urocza i brawurowa w arii Edyta Piasecka), Jadwigi (ujmująca urodą i głosem Elżbieta Wróblewska) oraz kreacja aktorska Ryszarda Minkiewicza w roli Damazego.

• « poprz.
• nast. »