Profesorskie wybory

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 08, sierpień 2016 09:16

Pietras Sławomir

Otrzymałem niedawno od prof. Małgorzaty Komorowskiej broszurę pt.: Ludzie teatru na scenie i na zapleczu z taką oto dedykacją: „Panu Dyrektorowi Sławomirowi Pietrasowi, prawdziwemu Człowiekowi Teatru, który nigdy mi nie wybaczy, że nie znalazł się w tym wyborze. Autorka.”

Mniejsza o mnie, ale wybór dokonany przez aktualną dziejopiskę Opery Narodowej jawi się zaiste kuriozalnym. Zawiera 50 postaci i sugeruje, że dotyczy ostatnich 50. lat Teatru Wielkiego po odbudowie ze zniszczeń wojennych. Po co więc było sięgać aż do Moniuszki, a nawet Bogusławskiego, który podczas otwarcia starego gmachu (1833) już dawno nie żył.

W rozdziale „Legendy dawnego teatru" brak Pauliny Rivoli (pierwszej Halki), Didura, Dygasa, Kiepury, Kruszelnickiej, Zboińskiej-Ruszkowskiej, Turczynowiczów, Quatriniego i co najmniej kilkudziesięciu innych o wiele ważniejszych od tych, których Autorka zaszczyciła.

Niewybaczalnym błędem w rozdziale „Widzialni” jest pisanie o epizodystach, chórzystach, a nawet statystach (z pełnym szacunkiem i respektem), natomiast pomijanie tak wspaniałych artystów jak Jamroz, Rumowska-Machnikowska, Donat, Zagórzanka, Szczepańska, Szostek-Radkowa, Ochman, Pustelak, Węgrzyn, Kossowski, Rajska, Wołk-Karaczewski, Wiśniewski i wielu innych, jakże dobrze przez lata „widzianych” przez wszystkich, tylko nie przez Autorkę.

Wreszcie rozdział pt.: „Legendy nowego teatru”. Zgoda na wszystkie opisane, prócz Wodiczki i Bardiniego, którzy - jakże wybitni - nigdy w tym gmachu nie pracowali (reżyser Aleksander Bardini pozostawił tu tylko niezapomniane realizacje Jutra, Otella i Elektry). W ich miejsce umieściłbym Emila Wesołowskiego z jego bogatym dorobkiem choreograficznym i wieloletnim kierownictwem baletu oraz Marię Fołtyn, która do tego rozdziału pasuje jak nikt inny.

• « poprz.
• nast. »