Operowe wcielenie Krystyny Jandy

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 14, wrzesień 2015 08:06

Pietras Sławomir

Spieszę donieść, że po latach wrócił na afisz spektakl Maria Callas – Master Class amerykańskiego dramaturga Terence McNally`ego. Jego premiera odbyła się właśnie w warszawskim Och-Teatrze. W przerwie spotkałem dawno niewidzianego Macieja Prusa, który zachwycony przedstawieniem oznajmił: Kiedy byłem młodym chłopcem, dawano to w Teatrze Powszechnym. Też grała Krystyna Janda. Była zachwycająca, ale teraz jeszcze się rozwinęła.

Wszystko się zgadza, ale Prus coś pomylił. Kiedy był „młodym chłopcem” najlepsze lata kariery przeżywały Mieczysława Ćwiklińska, Irena Eichlerówna, Nina Andrycz, a później Aleksandra Śląska. Oczywiście Krystyna Janda była już na świecie, ale zapewne nie przeczuwała, że kiedyś będzie następczynią tamtych gwiazd. Problemem jej rozległego repertuaru od lat jest sceniczne kreowanie autentycznych postaci (Medea, Modrzejewska, Stańczakowa, Foster Jenkins, Wałęsowa, Marlena Dietrich, Marianne Faithfull). Jest to przedsięwzięcie wielce niebezpieczne zważywszy, że publiczność natychmiast konfrontuje odtwarzane postacie z autentykami, a krytyka zwykle wie lepiej, jaką była naprawde mityczna morderczyni swych dzieci, żona przywódcy Solidarności, primadonna stulecia, czy Maria Skłodowska-Curie (szkoda, że Janda nie zdecydowała się stworzyć filmowego wizerunku tej postaci).

Jeśli chodzi o Marię Callas powtórnie przeszła sama siebie. Przed laty (kiedy Prus był już starym prykiem), zaraz po premierze warszawskiej przyjechała z tym spektaklem do Poznania, zachwyciła nas i pozwoliła się odwieźć z Gmachu pod Pegazem na Stare Miasto otwartym kabrioletem z epoki, wśród wiwatujących tłumów.

Prus ma rację mówiąc, że teraz się rozwinęła. Chodzi tu o psychologiczne pogłębienie postaci, wstrząsające zagranie dwóch monologów na tle pirackich nagrań Aminy Belliniego i Lady Mackbeth Verdiego. Z pełnym sukcesem wchodzi w dramatyczny dyskurs z autentycznym głosem swej bohaterki pozostawiając wielkie, porywające i niezatarte wrażenie.

• « poprz.
• nast. »