Ten zadziwiający Sławomir Woźniak...

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 08, czerwiec 2015 11:09

Pietras Sławomir

Przed rokiem ich twórczość zainaugurowała działalność stworzonego przez Woźniaka zespołu Phoenix Ballet. W jego składzie znaleźli się najlepsi absolwenci Master Ballet Academy, oraz Sławomir junior i Michał - synowie założyciela - którzy opuścili stanowiska solistów konkurencyjnego Arizona Ballet. Po pierwszych sukcesach na scenach amerykańskich, oraz tournée po Chinach i Brazylii Phoenix Ballet po raz pierwszy pojawia się w Europie i to w Łodzi, miejscu młodzieńczych sukcesów jego kreatora.

Chciałoby się mu gratulować wszystkiego: wysokiego i wszechstronnego wyszkolenia tancerzy, wielkiej dyscypliny pracy na scenie, urody długonogich i długowłosych ośmiu świetnie dobranych tancerek i siedmiu szarmanckich w ruchu kawalerów, oraz kunsztu i dobrego smaku w zestawieniu repertuaru Wieczoru Baletowego, zatytułowanego Rising. Zmienność nastrojów, różnorodność technik tańca ewoluowanie od czystej formy do baletu narracyjnego, finezyjne dobranie muzyki do poszczególnych choreografii, oraz profesjonalne operowanie dobrze przemyślaną koncepcją świateł – oto głownie zalety Woźniakowskiej prezentacji. Doceniła to łódzka publiczność rzęsistymi brawami i owacją na stojąco.

Ten zadziwiający Woźniak… Człowiek pełen zadziorności, przebojowy, uparty, często ryzykujący zbyt wiele… jednocześnie artysta ,,całą gębą”, przez lata kariery z wdziękiem eksponujący  swój kunszt tańca, aktorstwo, radość tańczenia, a obecnie wyobraźnię choreograficzną, umiejętność kompozycji sytuacji scenicznych, do tego talent pedagogiczny, rozeznanie w baletowych trendach, zdolności organizacyjne i nie wymuszoną, naturalną pracowitość.

Jest mi znany aż nadto dobrze. Angażowałem go na wiele lat do Łodzi i Warszawy, odbył wiele organizowanych przeze mnie tournée, w Poznaniu działał ze mną w charakterze choreografa i gościnnego solisty. Nie raz byłem w trudnych dla niego momentach. Należy do tzw. postaci kontrowersyjnych, ale jest dzieckiem szczęścia, facetem zadziwiającym, wybitnym. Może kiedyś napiszę o nim książkę…

Niech działa dalej, na razie wystarczy ten felieton!

                                                                              Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »