Śpiewane lata Ewy Iżykowskiej

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 11, maj 2015 05:22

Pietras Sławomir

Tę samą rolę zaprezentowała podczas polskiego debiutu w Słupsku pod dyr. Grzegorza Nowaka i w reżyserii Ryszarda Peryta, jako że od zarania kariery dbała o to, aby pracować z najlepszymi. Wrocław poznał ja jako Magdę Wang w prapremierowym przedstawieniu Manekinów Zbigniewa Rudzińskiego.  Poznań podziwiał jej Traviatę, Zemstę Nietoperza (Rozalinda), Uprowadzenie z seraju (Blonda), Carmen (Micaela), Turandot (Liu), Krainę uśmiechu (Liza), Cyganerię (Mimi i Musetta).

W wiedeńskiej Kammeroper zadebiutowała Neddą w Pajacach, wykonała kilka spektakli Wesela Figara (Hrabina) i Traviaty, po czym przez kilka sezonów gościła w Lucernie śpiewając Popeę, Hrabinę Adrianę Lecouvreur, Saffi, Wesołą wdówkę i Dialogi karmelitanek.

Po  powrocie do kraju stała się wybitną odtwórczynią głównych ról w operach Krzysztofa Pendereckiego, śpiewając również Fedorę (Giordano), Marszałkową w Rosenkavalerze, Rachelę w Żydówce, Florę w Chopinie (Orefice), Galinę (Landowski), Toscę i Quo Vadis. Z jej obszernego repertuaru koncertowego należy wymienić II i VIII Symfonię Mahlera, Requiem Verdiego, IX Symfonię i Missa Solemnis Beethovena, XIV Symfonię Szostakowicza, Jutrznię i Siedem bram Jerozolimy Pendereckiego, oraz III Symfonię Góreckiego.

Co poza pięknym głosem i muzykalnością było źródłem sukcesów operowych Iżykowskiej? Aby do głębi wykorzystać na scenie swą urzekającą aparycję,  naturalną urodę i nie wymuszony wdzięk, postanowiła równolegle z kształceniem wokalnym studiować sztukę aktorską i uzyskała dyplom ukończenia warszawskiej Szkoły Teatralnej.

Obecnie prowadzi działalność pedagogiczną wykładając również w Korei, Stanach Zjednoczonych, Austrii i we Włoszech. Mówi płynnie po włosku, rosyjsku, niemiecku, angielsku i francusku. Ciągle jest młoda, energiczna, przedsiębiorcza, pełna inwencji  i odwagi w działaniu.

Dlaczego więc jej jubileusz był tak zawstydzająco skromny i przeszedł niezauważony.

O tempora, o mores!

                                                                        Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »