GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościLicz na (dzieci) siebie
Strona 1 z 2
Zapewne nie on – Szekspir – był pierwszym, który dostrzegł problem opieki nad starymi rodzicami, ale stworzony przez niego dramat Król Lear jest najsłynniejszym obrazem w historii regulowania stosunków rodzinnych w tym zakresie. Ogólnie sprawę można przedstawić następująco: Goneria, najstarsza córka dziedziczy nie tylko majątek, ale zdobywa największe przywileje, bo jest ukochaną córką.
Najmłodsza Kordelia ojcu jest niemiła i sama też nie pała do niego miłością. Gdy jednak ojciec schodzi ze sceny okazuje się, że ta nie lubiana i pomijana jest jedyną, która się ojcem zajmuje. Takich historii życie jest pełne i prawie każdy przeżył podobny dramat w swoim otoczeniu. Także autorzy przedstawienia w Teatrze XL, a zwłaszcza autorka i reżyserka Diana Karamon. Tak powstał spektakl Na stare lata pójdę do dzieci.
Przedstawiane są tylko dwie córki – ta lepsza, Regina i ta gorsza Kornelia. Ta pierwsza jest ozdobą rodziny, ma „wspaniałego” męża, dzieci, ciekawą i lukratywną pracę. Ta druga jest rodzinnym patałachem, skazanym na samotność – no chyba, że zajmie się chorym ojcem. Tak klasycznie wygląda opowiadana na scenie historia. Spektakl Teatru XL otworzył jednak furtkę dla innych rozwiązań tej typowej w gruncie rzeczy intrygi. Mamy tu bowiem spektakl interaktywny, w którym to widownia może zaproponować alternatywne wersje. To jest popularna na świecie formuła teatru forum. Forma jest otwarta i w kolejnych wariantach siostry mogą się przecież bardziej sprawiedliwie podzielić obowiązkami przy chorym. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |