Przegląd nowości

Franz Eckert – kompozytor z Nowej Rudy

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 15, luty 2022 10:23

Zaczęło się od tego, że w 1869 roku dyrygent brytyjskiej orkiestry wojskowej, John William Fenton, który pracował w Jokohamie, dowiedziawszy się, że Japonia nie ma hymnu, tak jak kraje europejskie. Wyjaśnił jakie ma znaczenie posiadanie własnego hymnu dla państwowości i powiedział, że skomponuje muzykę do zaproponowanego tekstu japońskiego. Tak powstała pierwsza wersja hymnu z melodią odmienną od dzisiejszej, wykonywana przy akompaniamencie instrumentów dętych podczas parady wojskowej w 1870 roku. Jednak w 1876 roku Suketsune Nakamura, szef orkiestry marynarki wojennej, zaproponował zmianę, ponieważ uznano że jest ona pozbawiona uroczystego charakteru. Zdecydowano, że nowa melodia powinna odzwierciedlać muzykę wykonywaną na dworze cesarskim. W 1880 roku japońskie ministerstwo marynarki wojennej zleciło Eckertowi skomponowanie hymnu narodowego. Przyjęto, że słowami hymnu będzie nieznacznie zmodyfikowany waka (wiersz japoński) Kimi GaYo nieznanego autora z okresu Heian. Od bardzo dawna wiersz ten był recytowany dla uczczenia pomyślności w czasie ważnych wydarzeń. Towarzyszyła mu często muzyka zaczerpnięta z teatru nō, popularnych piosenek z akompaniamentem shamisenu, czy biwa. Był wykorzystywany w bajkach, opowiadaniach, popularnych historiach z codziennego życia.

Kimi Ga Yo

Rządy cesarza

niech trwają lat tysiące,

aż ten żwir drobny mocą wieków

w skałę się przemieni

i mchem porośnie gęstym.

Kimi ga yo wa

Chiyo ni, yachiyo ni

Sazare-ishi no

Iwao to narite

Koke no musu made

Muzyk podjął się trudnego wyzwania. Skorzystał z melodii skomponowanej przez Hayashiego Hiromoriego, dyrektora ds. dworskich przedstawień gagaku (dawnej muzyki dworskiej) na tradycyjne instrumenty japońskie, którą zaaranżował i rozbudował brzmieniowo do gry na instrumentach europejskich. Premiera hymnu odbyła w Pałacu Cesarskim w dniu urodzin cesarza Meiji 3 listopada 1880 roku. Dopiero w 1888 partytura japońskiego hymnu narodowego została wydana przez cesarską marynarkę wojenną i odtąd spopularyzowana. 

• « poprz.
• nast. »