Przegląd nowości

Ciężko być Hrabiną

Szczegóły

Opublikowano: środa, 22, grudzień 2021 20:15

W typowych przebierankach scenicznych zdarza się sytuacja kłopotliwa, gdy jedna osoba jest gruba a druga chuda, lub gdy jedna wysoka a druga niska. Patrzymy wtedy na scenę z niedowierzaniem, jak to możliwe, że osoba przebrana za inną pozostaje nierozpoznana. Taka sytuacja miała miejsce przy drugiej premierze Wesela Figara w Teatrze Wielkim w Łodzi. Hrabina w osobie Patrycji Krzeszowskiej przebrała się za wyższą o głowę Zuzannę – Hannę Okońską i własny mąż – Hrabia Almaviva czyli Arkadiusz Anyszka, jej nie rozpoznał.

Rozpoznał natomiast swoją narzeczoną – jak wynika z tekstu libretta – sam Figaro – Artur Janda, ale po głosie, a nie po wyglądzie. Okońska w istocie miała cieplejszy i czystszy głos od Krzeszowskiej. Można się zastanawiać, czy głos Jandy był lepszy od Anyszki – obaj byli dobrzy. Nieźle też wypadł Michał Sławecki w roli Cherubina, choć głos miał momentami zbyt ostry.

Sebastian Mach w podwójnej roli Basilia i Don Curzia wykazywał się niezłym tenorem i dobrą dykcją, co w tym przypadku miało szczególne znaczenie, bo wszystkie recitatiwy czyli operowe dialogi, były podawane po polsku, bez podpowiedzi na tablicy świetlnej. Robert Ulatowski, Rafał Pikała stanęli na wysokości zadania, natomiast Agnieszka Grabowska jako Barbarina i Olga Maroszek jako Marcelina miały znakomite wejścia aktorskie i wokalne. Tyle o obsadzie, choć w tym przedstawieniu operowym bodaj ważniejsza była strona reżysersko-wizualna oraz tekstowa. Stronę muzyczną wypełniła energiczna batuta Adama Banaszaka, ale scenografia, misternie naśladująca hiszpańskie wzornictwo była autorskim dziełem Pawła Dobrzyckiego. Całością zajął się reżyser – wizjoner Roberto Skolmowski, któremu Wesele Figara skojarzyło się z Pałacem w Alhambrze, sylwetkmi rozjuszonych byków i tańczeniem fandango przy akompaniamencie kastanietów.

• « poprz.
• nast. »