Przegląd nowości

Simone podbija stolicę

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 13, lipiec 2021 12:07

Simone Kermes tak prowadziła frazę w poszczególnych utworach, że potrafiła atakować wysokie dźwięki na pełnym podparciu forte, jak i piano, prowadziła w barokowych aryjkach koloraturowe ozdobniki płynnie i pewnie, bez charakterystycznego „gdakania" Cecilii Bartoli, dawała wzorowy przykład frazowania i interpretacji utworów będąc w zgodzie z estetyką wokalną i sensem podawanego libretta. I jeszcze robiąc popisowo długie fermaty potrafiła wprowadzić w odrętwienie słuchaczy zaskakując ich gwałtownymi reakcjami na „ochy i achy”.

Takich dodatkowych elementów ruchowo-efekciarskich było w tym koncercie znacznie więcej. Po prostu artystka wie czym można podbić i zadziwić słuchaczy i widzów. Na szczęście para zapowiadających poszczególne części koncertu, Alicja Węgorzewska i Marcin Cejrowski, nie popsuli efektu, który osiągnęła natchniona solistka. Dyrektor Warszawskiej Opery Kameralnej wspomniała m.in. że być może po raz pierwszy w świecie koloraturowa aria z opery Leonarda Bernsteina Kandyd została wykonana przy akompaniamencie orkiestry instrumentów historycznych.

Co więcej przypuszczalnie zaśpiewana na bis piosenka z repertuaru Marleny Dietrich też otrzymała taki muzyczny podkład, tyle że klawesyn na którym grał Adam Jastrzębski zastąpił elektryczny fortepian pod palcami Aleksandra Teligi. Świetnie we wszystkich punktach programu spisywał się ostatnio coraz częściej występujący z zespołami WOK dyrygent Kuba Wnuk, muzyk wszechstronny i utalentowany, wykształcony w szczecińskiej Akademii Sztuki organista i dyrygent wyspecjalizowany w prowadzeniu muzyki kościelnej i chóralnej. Muzyce towarzyszyła oprawa wizualna, w odróżnieniu od Gali na otwarcie Festiwalu, nie mająca zbyt absorbujących uwagę animowanych elementów. Sprowadzała się do dyskretnych ruchomych „tapet” z formami geometrycznymi, a niekiedy wzbogacana obrazami fal morskich i spokojnej wody. W sumie trzeba stwierdzić, że Warszawska Opera Kameralna sprawiła swoim fanom wspaniały prezent na jubileuszowy Festiwal Mozartowski, którego pomysłodawcą i pierwszym dyrektorem był nieodżałowany Stefan Sutkowski.

                                                                      Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »