Przegląd nowości

Pokochał muzykę polską – 340. rocznica urodzin Georga Philippa Telemanna

Szczegóły

Opublikowano: środa, 17, marzec 2021 15:55

W okresie pełnienia służby nadwornego kompozytora w Żarach, skąd udał się też z dworem książęcym do Pszczyny na Śląsku oraz do Krakowa, zetknął się bezpośrednio z polską kulturą muzyczną i później wielokrotnie podkreślał jej inspirującą rolę w swojej twórczości. Biografowie Telemanna, wśród nich  niemieccy, podkreślają znaczenie doświadczeń kompozytora z polską muzyką dla jego twórczości, a Romain Rolland (1866-1944), autor opublikowanej w 1919  roku książki Voyage musical au pays passé (w polskim przekładzie Franciszka Mirandoli Wycieczka w krainę muzyki), dodaje, że także dla muzyki niemieckiej w ogóle, gdyż kompozytor zapewnił jej „dopływ świeżego powietrza”.

Jest kilka cykli, których tytuły określają jednoznacznie ich źródło. The New Grove Dictionary of Music and Musicians wymienia: Concerto Polonoise, Concerto alla Polonese [Concerto Polonois], Concerto Polonoise, Ouverture à la Polonoise [Ouverture burlesque]  z „Der getreue Music-Meister”, Sonata polonoise, Partie polonoise. Ponadto przymiotnikiem „polski” zaopatrzonych jest szereg części uwertur, czy suit, rzadziej fragmenty utworów wokalnych. Zachowała się też pewna liczba utworów samodzielnych noszących tytuł „polonoises”. Są to istotnie polonezy. Ponadto w częściach koncertów i sonat występują nierzadko elementy mazura, czy oberka. Wiele szczegółowych rozwiązań kompozytorskich pozwala stwierdzić, że Telemann musiał znać żywy taniec i że przetapiał na rytmy stylizowanego poloneza rytmikę i melodykę tańca użytkowego. Był w tym odosobniony, nie można bowiem dostrzec zbieżności jego muzyki z najbardziej znanymi „polonikami” innych niemieckich kompozytorów tych czasów. Niemiecki muzykolog, dr Klaus-Peter Koch, wyraża opinię, że wpływ na Telmanna miały nie tylko przeżycia w młodości (Żary, Pszczyna, Kraków) i podaje dowody na to, że również w ostatniej fazie swego życia, czasach hamburskich, mógł on mieć kontakty z polską muzyką. Interesował się nią bowiem podobnie jak muzyką francuską, włoską, angielską i niemiecką, a wyrazem wszechstronnych zainteresowań był przypisywany jego muzyce „styl mieszany” (gemischter Stil).

• « poprz.
• nast. »