Przegląd nowości

Chopinowska trampolina

Szczegóły

Opublikowano: środa, 06, styczeń 2021 14:19

Będę tu pisać o jednej z płyt z „czerwonej serii” Narodowego Instytutu Fryderyka, która zawiera „Muzykę Czasów Chopina”, ale sprawa jest ważna, ma znaczenie i większy zasięg. Bo przecież nie wszystkie utwory powstające w tej epoce czyli w XIX-wieku, zyskały uznanie słuchaczy, część z nich została zapomniana – słusznie, albo niesłusznie – a część po prostu zaginęła. Młyny historii muzyki nie działają sprawiedliwie, zaś wykonawcy i słuchacze poruszają się zwykle w obrębie repertuaru znanego i sprawdzonego, a więc ogarniają tylko niewielki wycinek tego dorobku. Ktoś kto chce przełamać te ograniczenia, wyjść poza wygodne granice i znaleźć trochę „piękna utraconego” jak pisze autor projektu tej serii Stanisław Leszczyński, dokonuje wspaniałego czynu kulturowego, poszerza nasze horyzonty, otwiera równoległe światy, w których jest wiele wartości. Tak właśnie jest z „czerwoną serią” krążków NIFC. 

Instytut mógłby przecież skupić się tylko na skarbnicy kompozycji Chopina, która choć pokaźna i przebogata, daje się zamknąć w jednym pudełku, tymczasem w nieustannie poszerzanej ofercie nagraniowej znajdujemy coraz więcej dzieł innych twórców, dla których Chopin był jakimś odniesieniem, wzorem, albo tylko równolatkiem. Tym samym daje się szansę poznania bogactwa artystycznej inwencji, która może nie wytrzymuje konkurencji z absolutnie uniwersalną i ponadczasową spuścizną Fryderyka, ale może również dostarczyć wielkich przeżyć estetycznych i emocjonalnych. Jest to zarazem świadoma kreacja, by wywindować na skali uznania i podziwu twórców jakoś Chopinowi bliskich, by oni także mogli wejść na tę samą trampolinę, z której skakał ON. Tak jest właśnie z płytą zawierającą kompozycje Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego (1807-1867). Trzy lata starszy od Chopina, który przeżył swego kolegę ze studiów u Józefa Elsnera o 18 lat, pozostawił ciekawy dorobek, w którym odbija się nie tylko epoka, ale także panujące wówczas ideały artystyczne i konwencje, wreszcie sam Fryderyk. To prawda, że jest to twórczość powstająca niejako „w cieniu geniuszu Chopina”, ale życzyć by należało innym artystom – wówczas i dziś – by mogli się ogrzać w cieple takiej niezwykłej osobowości. Często przytacza się opinię, jakże trafną, wystawioną przez Elsnera dwom studentom Szkoły Głównej Muzyki. W 1827 roku. Profesor w raporcie o postępach uczniów napisał – przy Dobrzyńskim „zdolność niepospolita”, zaś przy Chopinie, rok później – „szczególna zdolność, geniusz muzyczny”. Na płycie mamy zatem młodzieńczy Koncert fortepianowy As-dur, który powstał wcześniej niż Chopinowski f-moll, ale nigdy w XIX-wieku nie został wykonany. 

• « poprz.
• nast. »