Przegląd nowości

„Cena władzy” Władysława Gomułki

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 28, grudzień 2020 07:07

Zrealizowanie telewizyjnego spektaklu teatru faktu w pięćdziesiąt lat po wydarzeniach grudniowych na Wybrzeżu jest dla mnie zaskoczeniem. Bo to wcale nie jest o tym. Robert Miękus (60) i Sławomir Koper (57) nazywając siebie scenarzystami, opowiadają o upadku Władysława Gomułki. Stworzyli pełen napięcia dramat, opierając się na dokumentach i wspomnieniach, ale stosując również odautorskie sugestie zwłaszcza tam, gdzie źródła pisane i zeznania świadków wykazują rozbieżności, a wiarygodne dokumenty zostały zniszczone.

W tym sensie są autorami interesującego literackiego przedsięwzięcia, zręcznie wyreżyserowanego przez Arkadiusza Biedrzyckiego (40), no może poza niepotrzebnymi wstawkami filmowymi z okrucieństwem PRL – owskich siepaczy, rozmydlającymi kwintesencję rozgrywającego się w gabinetach ówczesnej władzy dramatu. Wszyscy twórcy spektaklu z racji wieku nie mogli pamiętać z autopsji, jak wyglądali, jak się poruszali i jak się wysławiali uczestnicy rozgrywających się zdarzeń. Oczywiście można było posłużyć się tu zachowanymi materiałami filmowymi i telewizyjnymi. Ale to nie to samo.

Od lat obserwuję jak trudne i ryzykowne jest dla warsztatu aktorskiego odgrywanie postaci historycznych. Wprawdzie w tym przypadku chodzi o figury mocno skompromitowane, ale tym bardziej dobór wykonawców i ich możliwości adaptacyjnych w sferze fizycznej i mentalnej stanowi nie lada problem. Bodaj najlepiej poradził sobie z tym Wojciech Kalarus, kreujący postać Władysława Gomułki. Będąc aktorem o dobrych warunkach zewnętrznych (nawet przystojniejszym od odgrywanego autentyku), podawał tekst bez - łatwej w przypadku Gomułki - tendencji do parodiowania i zręcznie podpatrzonym i zapamiętanym sposobie poruszania się. 

Z większym lub mniejszym fizycznym podobieństwem do odtwarzanych postaci, ale z rzetelną prezentacją aktorskiego rzemiosła wystąpili Zbigniew Stryj (archetypiczny Gierek), Rafał Królikowski (bardzo dobry Cyrankiewicz), Jacek Król (niemal autentyczny płk. Szlachcic), Wojciech Skibiński (podobny do Moczara), Marcin Bosak (charyzmatyczny Jaruzelski), a poza tym cała plejada bardzo dobrych aktorów w takich epizodycznych rolach jak Kania, Korczyński, Tejchma, Kiszczak, Babiuch, Kliszko, czy żony tych ówczesnych przywódców.

• « poprz.
• nast. »