Przegląd nowości

Z Kwartetem do Nieba

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 24, sierpień 2020 22:15

Pomysł by na 250 rocznicę urodzin Ludwiga Beethovena wykonać jego wszystkie kwartety smyczkowe Mistrza okazał się znakomity i szczęśliwy. Nie przeszkodziły mu zdradliwe zakusy pandemii, ani obawy i zakazy związane z zapraszaniem zagranicznych artystów. Kwartet Belcea właśnie doskonale rozumiejący tę piękną muzykę, skorzystał z okazji, że na Festiwalu Chopin i Jego Europa, w tym roku w sporej mierze odwołującym się do rocznicy wielkiego twórcy z Bonn, otworzyło się takie „okienko”. Zespół ma już wszystkie 16 kwartetów w swoim dorobku płytowym, jednak wykonanie dzieł na żywo przed publicznością jest na tyle kuszące, że skorzystał z warszawskiego zaproszenia.

Cóż to za wspaniała muzyka! Kwartety smyczkowe są zwykle dla kompozytorów okazją do pewnych eksperymentów i poszukiwań muzycznych. Autorzy nie są skrępowani jakimiś szczególnymi wymogami obsadowymi, wiedzą, że ich utwory ma grać „standardowy skład” ustalony jeszcze przez Józefa Haydna, więc starają się podłożyć pod możliwości czterech instrumentów smyczkowych wszystkie możliwe w danej epoce pomysły muzyczne. Beethoven stoczył dzięki swoim kwartetom wielką walkę z materią muzyczną, a także z wykonawcami i... publicznością, która nie była przygotowana na tworzone przez niego „nowinki”.

A Kwartet Belcea kierowany i założony przez uroczą Rumunkę Corinę Belcea, tworzy te kompozycje ponad 200 lat po ich powstaniu jakby na nowo. Dodaje im kontrastów, własnych interpretacji emocjonalnych, zrozumienia poszczególnych linii melodycznych i fakturalnych. Słuchaliśmy Beethovena odmłodzonego, skrojonego zgodnie z naszymi gustami muzycznymi i to nie tylko dlatego, że artyści posługiwali się elektronicznymi wyświetlaczami nut, a nie tradycyjnymi partyturami. To była muzyka pełna wybuchów i nagłych zmian nastroju, gdzie cisza grała równie wielką rolę, co ostre akordy forte. Obserwowaliśmy przebieg muzyczny trzech (bo tyle Kwartetów się mieściło podczas programu jednego wieczoru) kompozycji w nieustannie zmieniających się konfiguracjach instrumentalnych.

• « poprz.
• nast. »