Przegląd nowości

Lądeckie Lato Baletowe ma się dobrze

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 27, lipiec 2020 07:00

Opowiedzieć językiem ruchu szekspirowską tragedię Makbeta, mając do dyspozycji tylko pięcioro wykonawców, a w Domu Bernardy Alba tylko o jednego więcej, to zakrawało na niemożliwość. A jednak na obu wieczorach siedzieliśmy przykuci do krzeseł i oczarowani, mając do czynienia z teatrem tańca najwyższej próby. Z jego skrótowością, czytelną narracją, swobodnym posługiwaniem się różnymi technikami ruchu i jego fascynującymi kompozycjami oraz śmiałymi rozwiązaniami inscenizacyjnymi. Jeśli dodać do tego precyzyjny scenariusz świateł i wysoki poziom wykonania tancerek i (jednego tylko) tancerza łódzkiego Teatru Wielkiego, otrzymujemy obraz produkcji baletowej na najwyższym poziomie. Tancerz ten nazywa się Joshua Legge. Jest Australijczykiem od trzech lat w Polsce. Posiada wspaniałe warunki zewnętrzne, świetne wyszkolenie techniczne, talent aktorski i widoczne na każdym kroku emocjonalne zaangażowanie w zamysły choreografa. Przebijało to zarówno z tytułowej kreacji Makbeta, jak i w jedynej postaci męskiej w Albie.

Teatr Wielki zapowiada na 4 września trzeci z kolei spektakl Greka Zorby, swej ostatniej premiery, w której rolę tytułową tańczyć będzie ten niezwykły artysta. Pojadę do Łodzi mimo, że ciągle mam przed oczami kreację Lorci Miassina, a później polskich solistów Romana Komassę i Andrzeja Płatka, w czasach kiedy grałem to przedstawienie kolejno we wszystkich Teatrach Wielkich.

Dla potomności przytaczam nazwiska wspaniałych łódzkich solistek, jakże pięknie wspierających talent choreograficzny Artura Żymełki: Aleksandra Gryś, Karolina Urbaniak, Martyna Szablewska, Anna Major, Magdalena Dąbrowska i Kamila Wróbel-Malec. Te dwie ostatnie, to podobno aktorki białostockie. Ale tańczą, jakby były z baletu!

Myśląc o Łodzi po spektaklu spytałem Żymełkę, co planuje w tamtejszym Teatrze Muzycznym, gdzie od kilkunastu lat kieruje zespołem baletowym. Otóż nic nie planuje, bo już go tam nie ma. Dyrektorka Grażyna Posmykiewicz, aby wygrać konkurs na kolejną kadencję, najpierw pozbyła się Zbigniewa Maciasa, twórcę wielu sukcesów artystycznych tego Teatru, a teraz po wygraniu konkursu natychmiast zdymisjonowała Artura Żymełkę, który – to był błąd ! - wziął udział w tym nieszczęsnym konkursie. To jeszcze jeden przypadek, kiedy osobie chorowitej na bezrozumne ambicje, przypięto papierowe, tandetne i łatwopalne skrzydła, na których wszak nigdzie nie poleci.

                                                                            Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »