Przegląd nowości

Gdyby Verdi nie napisał więcej ani jednej opery?...

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 03, lipiec 2020 09:02

Poza tym w partyturze przeglądają się muzyczne fascynacje młodego Verdiego. Znamionujące styl Belliniego płynne przechodzenie pomiędzy melodycznymi recytatywami a ariosami zaznacza się w partiach Oberta i Leonory, a jej finałowe rondo przypomina też ujęty w taką formę lament tytułowej Lukrecji Borgii Donizettiego, tam nad zwłokami syna, do którego śmierci się przyczyniła, tutaj córki wobec śmierci zapalczywego ojca.

Z kolei gwałtowne i odległe przeskoki interwałowe (pomiędzy dźwiękami o różnej wysokości) charakteryzują wzburzenie emocjonalne postaci, w tym przypadku Leonory, odwołują się jeszcze bardziej wstecz, do praktyk z czasów Mozarta. Nieco manieryczne natomiast wrażenie sprawia schodzenie głosu Oberta przy słowach furor (gniew) i ancor (jeszcze) w tercecie z Leonorą i Cunizą. Za własny wkład Verdiego uznać natomiast należy monumentalizację przebiegu muzycznego (znaczna rola chóru), a także swobodne ukształtowanie pierwszego pojawienia się tytułowego bohatera, zapowiadające już formę monologu. Zarazem jednak słabo jeszcze wykształcony zmysł sceniczny nie podpowiedział mu, by kwartet z drugiego aktu wprowadzić jako concertato czyli wielką scenę zespołową na koniec pierwszego, albowiem środek następnego nie jest dla niego najodpowiedniejszym usytuowaniem. 

III

W rezultacie publiczność przyjęła operę nieznanego kompozytora życzliwie (doszło do 13 powtórzeń), krytyka ze znaczną rezerwą, ale muzyczna oficyna Ricordich zdecydowała się na wydanie fortepianowego wyciągu. Wracając do zawartego w tytule pytania: gdyby Verdi nie napisał już niczego więcej (a zanosiło się na to po klęsce następnej opery – Dnia królowania – wystawionej skądinąd we Wrocławiu w 1987 roku), to zostałby zapamiętany jako obiecujący kompozytor, acz niewykraczający poza krąg ogólnie przyjętych norm estetycznych swojej epoki.

• « poprz.
• nast. »