Przegląd nowości

Gry i zabawy toaletowe

Szczegóły

Opublikowano: środa, 17, czerwiec 2020 18:15

Chcecie się pośmiać z byle czego, jak dzieci? Idźcie do Wrocławskiego Teatru Lalek na przedstawienie Kręcipupa, albo obejrzyjcie ten spektakl on line. Wychwycenie sensu w tym półgodzinnym dziełku wymaga pewnego poziomu dojrzałości – „wszystko jest sztuką”, albo niedojrzałości – „wszystko jest zabawą”. Najbardziej nieodpowiedni wiek dla percepcji tego typu działań teatralnych to okres 10-16, kiedy zainteresowanie światem zaczyna się obracać do wewnątrz.

W anonsach zapraszających rodziców z dziećmi sprawa jest prezentowana w sposób dosyć zawoalowany – „aktorzy posługują się sprzętami domowego użytku”, albo, że jest to „opowieść o niepowstrzymanej potrzebie ruchu i niemożności powstrzymania się od kręcenia”. Powiedzmy jednak wprost – owe symboliczne domowe sprzęty to rolki papieru toaletowego, nowiutkie ubikacyjne sedesy i proste gumowe „udrażniacze” do ścieków na drewnianej rączce. Zaś co do potrzeby nieustannego kręcenia się – to panowie niczym chippendalesi w namiętnym tańcu zrywają z siebie marynarki, koszule, spodnie i zostają w białej bieliźnie (choreografia Maćko Prusak).

Całe przedstawienie wykonują w zasadzie w takim niekompletnym stroju. My, bywalcy przybytków Melpomeny nie takie „kostiumy” oglądaliśmy na teatralnych występach, więc żadnego zgorszenia ani zdziwienia się od nas nie usłyszy. A dzieciom w przedziale 1-5, to się podoba, bo jest zupełnie bez znaczenia. A co się dzieje dalej? Panowie siadają na przygotowanych sedesach twarzami do siebie (jak maluchy na nocnikach) i prowadzą niemą konwersację. Z rolek papieru toaletowego urządzają sobie obserwacje jak przez lornetki, później owe przyrządy optyczne zaczynają odgrywać rolę wielkich białych oczu, albo loków na głowie, albo stają się rodzajem pełzającej larwy jakiegoś owada, albo wreszcie, lekko odwinięte pełnią funkcję szarf w ewolucjach gimnastyki artystycznej.

• « poprz.
• nast. »