Przegląd nowości

Gra w planety…

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 16, luty 2018 16:31

Uniwersum dźwiękowego tego utworu bardzo często dobarwia czelesta, jak sama nazwa wskazuje wywołująca skojarzenie z niebiańskim brzmieniem. A jeśli do tego dodać marimbę, dzwony i harfy, to mamy od czynienia z wyjątkową kolorystyką orkiestrową. Holst posiadł umiejętność wyszukanej instrumentacji, ale w tamtych czasach, jak utrzymywał Mahler w związku z obejrzaną we Lwowie Toską nielubianego przez siebie Pucciniego, byle czeladnik szewski był w tym biegły.

W znacznym jednak stopniu jest to muzyka pompatyczna, obliczona na zewnętrzną okazałość, pozbawiona głębszej treści, zwłaszcza w odniesieniu do muzycznych portretów Jowisza czy Saturna. W pierwszej części wysłuchaliśmy dwóch koncertujących utworów fortepianowych, o nietypowym wszakże kształcie. Robert Schumann wyczuwał swoisty lęk przed tego rodzaju formy, o czym świadczy powstanie wcześniejszego Koncertu fortepianowego a-moll poprzez dokomponowanie do pierwotnie Fantazji a-moll części wolnej oraz zamykającego ronda.

Główny temat właściwej części powstałego później Konzertstücku op. 92Roberta Schumanna, a więc intonowany przez orkiestrę i otwierający Allegro appassionato, zawiera szopenowskie reminiscencje z Koncertu f-moll, co stanowi ukłon autora wobec najbardziej cenionego przezeń kompozytora, choć była to sympatia raczej jednostronna. Poprzedza je powolna Introdukcja, odwołująca się do ówczesnego obyczaju rozpoczynania przez pianistę występu improwizacyjnym preludiowaniem.

• « poprz.
• nast. »