Przegląd nowości

Starosądeckie rarytasy

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 04, sierpień 2015 11:11

Z  przykładem odmiennego zdobnictwa, tym razem linii wokalnej przez instrumentalną mieliśmy do czynienia w przypadku tak zwanych fraktów, występujących w notacjach, przechowywanych w starosądeckim klasztorze klarysek. Otóż, pomiędzy głosami pieśni kościelnych pojawiają się dyminucje, czyli motywy w zmniejszonych wartościach rytmicznych, wykonywane przez towarzyszący zespół instrumentalny. Usłyszeliśmy pięć takich utworów z towarzyszeniem zabytkowego pozytywu, wyposażonego w głos regałowy i odznaczającego się znaczną nośnością dźwięku.

Istnieją przypuszczenia, że starosądecki klasztor klarysek posiadał prawdopodobnie przywilej wykonywania w święta uroczystych arii, związanych z pięcioma świętymi z kręgu franciszkańskiego. Najoryginalniejszą okazała się Ad te o Clara, z efektem echa, czyli powtórzeń melodii głosu wokalnego oraz akompaniujących mu skrzypiec w dynamice piano, przy zachowaniu której brzmienie sopranu Anny Zawiszy wyzbyte było cech forsowności, dającej znać o sobie w ariach skierowanych do św. św. Franciszka, Andrzeja i Salomei, a polegającej na ostrym zabarwieniu. Z drugiej jednak strony w kantylenowej arii Antoni splendor śpiewaczka wykazała się umiejętnością śpiewania legato. Szczególną formą zdobnictwa była technika gry na violi da gamba określana jako viola bastarda. Polegała ona na bogatej ornamentacji pierwotnie wokalnej kompozycji, przełożonej na ten instrument. Celował w tym szesnastowieczny wirtuoz Orazio Bassani. W ramach festiwalowego koncertu skonfrontowano te pierwowzory Orlanda di Lasso i Giachesa de Werta z jego opracowaniami, a umiejętnościami w tym względzie wykazał się Liam Byrne, grający w tenże sposób  na przywołanym instrumencie. Zaprezentowane utwory pochodziły z neapolitańskiego rękopisu, przechowywanego obecnie w British Library.

• « poprz.
• nast. »